táng rén
táng shǔ
táng pǔ
táng gòng
táng sì
táng huáng
táng yú
táng yīn
táng gōng
táng tī
táng dì
táng wén
táng shì
táng tǐ
táng jiào
táng tū
táng sāi
táng mào
táng juān
táng ní
táng yáo
táng táng
táng huā
táng shū
táng shān
táng zǐ
táng yīn
táng bēi
táng zhuāng
táng sēng
táng bì
táng nián
jí pǔ
kūn pǔ
zhú pǔ
jù pǔ
cài pǔ
shū pǔ
zhī pǔ
cháng pǔ
tíng pǔ
wén pǔ
huā pǔ
gāo pǔ
xiāng pǔ
yì pǔ
guì pǔ
shào pǔ
lòu pǔ
xuán pǔ
xuán pǔ
xiān pǔ
táng pǔ
nóng pǔ
yě pǔ
zǎo pǔ
qióng pǔ
lǎo pǔ
dōng pǔ
chéng pǔ
miáo pǔ
chí pǔ
jǐng pǔ
kuī pǔ
yuán pǔ
píng pǔ
ròu pǔ
cūn pǔ
shū pǔ
méi pǔ
jué pǔ
jū pǔ
tián pǔ
xiàn pǔ
fán pǔ
lín pǔ
zhèng pǔ
biàn pǔ
chūn pǔ
shè pǔ
yáo pǔ
yuán pǔ
jìn pǔ
⒈ 场圃。指种植瓜果菜蔬的园地。
引《吕氏春秋·尊师》：“治唐圃，疾灌寖，务种树。”
陈奇猷集释引王念孙曰：“‘唐’即‘场’之假借，唐圃，场圃也。”
唐táng(1)（形）（言谈）虚夸：～大无验。(2)（形）空；徒然：功不～捐（功夫不白费）。(3)（名）传说中的朝代名；尧所建。(4)（名）唐朝。(5)（名）后唐。(6)（名）姓。
圃读音：pǔ圃pǔ（名）种蔬菜花草的园子或园地：菜～｜花～｜苗～｜园～。