táng shū
táng dì
táng tī
táng sāi
táng tǐ
táng zǐ
táng gōng
táng huáng
táng mào
táng wén
táng sēng
táng yú
táng bì
táng yīn
táng sì
táng shān
táng shì
táng huā
táng jiào
táng rén
táng shǔ
táng pǔ
táng zhuāng
táng tū
táng juān
táng yáo
táng táng
táng gòng
táng ní
táng bēi
táng yīn
táng nián
míng sēng
shèng sēng
dìng sēng
pín sēng
nà sēng
shī sēng
hàn sēng
mén sēng
lǜ sēng
fàn sēng
zuì sēng
dào sēng
chán sēng
dēng sēng
lín sēng
zhēn sēng
jiǔ sēng
kū sēng
táng sēng
fán sēng
zhú sēng
lǎo sēng
xué sēng
gòng sēng
bì sēng
ní sēng
kūn sēng
kè sēng
tán sēng
gāo sēng
yì sēng
fàn sēng
jiǎng sēng
fān sēng
hú sēng
tǔ sēng
玄奘的.俗称。
⒈ 玄奘的俗称。 唐代著名高僧，民间传说及《西游记》等文学作品中称“唐僧”。参见“唐僧取经”。
唐táng(1)（形）（言谈）虚夸：～大无验。(2)（形）空；徒然：功不～捐（功夫不白费）。(3)（名）传说中的朝代名；尧所建。(4)（名）唐朝。(5)（名）后唐。(6)（名）姓。
僧读音：sēng僧sēng（名）出家修行的男性佛教徒；和尚：～人｜～衣。