lì tán
zhǔ tán
kǒu tán
miǎn tán
tǔ tán
kěn tán
shāng tán
xī tán
jié tán
jī tán
xióng tán
wàng tán
lǐ tán
xián tán
kōng tán
hú tán
fā tán
xū tán
guò tán
zuò tán
cháng tán
fàng tán
biàn tán
wén tán
huà tán
zá tán
shuō tán
cái tán
qǐng tán
chǐ tán
jiàn tán
qīng tán
kuài tán
dà tán
é tán
yú tán
píng tán
shǐ tán
bǐ tán
xiǎo tán
dàn tán
héng tán
qià tán
cuǒ tán
qǐng tán
jiāo tán
miù tán
zōu tán
huì tán
máng tán
juàn tán
bǐ tán
qiǎn tán
bǎi tán
zhū tán
tòng tán
chēng tán
kuáng tán
cóng tán
chán tán
fǎng tán
shèng tán
jī tán
huì tán
xuán tán
jiàn tán
zú tán
gǔ tán
míng tán
jí tán
diāo tán
shì tán
tǔ tán
shē tán
héng tán
yòu tán
è tán
qí tán
yán tán
bān tán
dǎ tán
chàng tán
bāo tán
hé tán
yī tán
líng tán
jù tán
xù tán
màn tán
chě tán
kuā tán
yū tán
cháng tán
nóng tán
huī tán
jìng tán
yuē tán
lā tán
róng tán
jiǎng tán
jù tán
yán tán
měi tán
miàn tán
kuǎn tán
xiāng tán
jiē tán
yè tán
qǐ tán
jué tán
pān tán
gǔ tán
xuán tán
jiào tán
hé tán
qīng tán
fú tán
gāo tán
fǔ tán
⒈ 执麈尾而清谈。亦泛指闲居谈论。
引宋辛弃疾《满江红·中秋》词：“更如今，不听麈谈情，愁如髮。”
宋林景熙《访僧邻庵次韵》：“寂寥午夜松风响，疑是神仙接麈谈。”
清赵翼《白须》诗：“麈谈助霏清玉屑，牙慧增吐艳雪花。”
清谈。因魏晋时名士执麈尾清谈而得名。
麈zhǔ（名）古书上指鹿一类的动物；尾巴可以当做拂尘。
谈读音：tán谈(1)（动）说话或讨论：～论｜～心。(2)（名）所说的话：高～｜奇～。(3)（Tán）姓。