yán zhì
yán jīn
yán nà
yán róng
yán wén
yán qiǎo
yán guān
yán yán
yán dòng
yán zhě
yán cí
yán jué
yán xiào
yán yīn
yán qín
yán kōng
yán dào
yán xuè
yán lù
yán shū
yán xì
yán xià
yán xìn
yán mò
yán miàn
yán gào
yán tán
yán wù
yán zé
yán niǎo
yán dé
yán quán
yán guān
yán shì
yán duì
yán fú
yán zhōng
yán qīng
yán chuán
yán guī
yán nè
yán dìng
yán fā
yán fù
yán quán
yán shù
yán niàn
yán cì
yán tǔ
yán yì
yán qíng
yán duō
yán huān
yán zhì
yán yuē
yán jiǎng
yán chuǎn
yán zhòng
yán duān
yán sè
yán cè
yán pò
yán chēng
yán jué
yán cí
yán yù
yán gōng
yán mào
yán yuàn
yán lùn
yán yǔ
yán zhì
yán hé
yán xíng
yán lún
yán xuān
yán yì
yán zhǐ
yán yǒng
yán zhǎn
yán qì
yán zhuàng
yán jù
yán shèn
yán wèn
yán zhāng
yán shēng
yán míng
yán shǐ
yán jiàn
yán shuō
yán sì
yán xiàng
yán lán
yán biǎo
yán bǐ
yán yǔ
yán shì
yán jiào
yán fèi
yán huà
yán chì
yán xiè
yán luàn
yán tí
yán bié
qīng tán
bǐ tán
qí tán
tǔ tán
diāo tán
bāo tán
miù tán
gāo tán
yuē tán
jiē tán
yán tán
píng tán
chàng tán
xiǎo tán
bān tán
jìng tán
tòng tán
guò tán
jī tán
miàn tán
yòu tán
dàn tán
jī tán
chēng tán
màn tán
bǐ tán
yán tán
qià tán
jiāo tán
yè tán
yú tán
huī tán
gǔ tán
zōu tán
chán tán
kǒu tán
huà tán
bǎi tán
qiǎn tán
zhū tán
fú tán
zú tán
dǎ tán
héng tán
qīng tán
qǐ tán
fǔ tán
yī tán
fā tán
cháng tán
huì tán
hé tán
juàn tán
xū tán
é tán
chǐ tán
zhǔ tán
shuō tán
lā tán
qǐng tán
shì tán
shèng tán
yū tán
gǔ tán
zá tán
shāng tán
kuài tán
dà tán
tǔ tán
lǐ tán
chě tán
měi tán
hú tán
kuáng tán
kuā tán
hé tán
shǐ tán
jiàn tán
xuán tán
xiāng tán
róng tán
kōng tán
fǎng tán
kuǎn tán
wén tán
miǎn tán
wàng tán
máng tán
cóng tán
jí tán
héng tán
jiǎng tán
shē tán
xuán tán
jù tán
zuò tán
xù tán
qǐng tán
jiàn tán
pān tán
cái tán
fàng tán
biàn tán
lì tán
xī tán
jù tán
xióng tán
líng tán
è tán
jiào tán
cuǒ tán
jié tán
xián tán
nóng tán
jué tán
huì tán
míng tán
cháng tán
kěn tán
言谈yántán
(1) 谈话;谈论
例言谈大有缘。——《玉台新咏·古诗为焦仲卿妻作》英 way one speaks or what he says⒈ 谈论；交谈。
引《墨子·尚同中》：“助之言谈者众，则其德音之所抚循者博矣。”
《后汉书·文苑传下·赵壹》：“陟遂与之言谈，至熏夕，极欢而去。”
《艺文类聚》卷五五引《张载别传》：“张载文章殊妙，尝为《濛氾池赋》。 傅玄见之，叹息称妙，以车迎载，言谈终日。”
丁玲《梦珂》一：“当太守年轻时，他生得确是漂亮；又善于言谈，又会喝酒，又会花钱。”
⒉ 指说话的内容和态度。
引《墨子·天志中》：“观其言谈，顺天之意。”
唐沉佺期《三日独坐驩州思忆旧游》诗：“束晳言谈妙， 张华《史》《汉》遒。”
王西彦《古屋》第五部二：“他的哥哥对他很不满，骂他性情乖僻，言谈荒谬。”
言说谈论。
言yán(1)（名）话：～语｜语～｜格～。(2)（动）说：～之有理｜畅所欲～。(3)（量）汉语的一个字叫一言：五～诗。(4)姓。
谈读音：tán谈(1)（动）说话或讨论：～论｜～心。(2)（名）所说的话：高～｜奇～。(3)（Tán）姓。