chǐ lè
chǐ yì
chǐ róng
chǐ sú
chǐ lì
chǐ tài
chǐ fù
chǐ lí
chǐ yǎn
chǐ tài
chǐ jiā
chǐ xīn
chǐ shèng
chǐ wù
chǐ yán
chǐ yù
chǐ fú
chǐ jiāo
chǐ zhì
chǐ nüè
chǐ mù
chǐ lùn
chǐ hào
chǐ pán
chǐ duān
chǐ duō
chǐ chǐ
chǐ dòu
chǐ táng
chǐ huá
chǐ wù
chǐ měi
chǐ jūn
chǐ jīn
chǐ rán
chǐ cóng
chǐ yù
chǐ zòng
chǐ yóu
chǐ shuō
chǐ ào
chǐ fēng
chǐ huì
chǐ màn
chǐ shì
chǐ kuò
chǐ yǔ
chǐ jiàn
chǐ tài
chǐ wěi
chǐ yǔ
chǐ kǒu
chǐ xié
chǐ shē
chǐ sì
chǐ fèi
chǐ mào
chǐ shēng
chǐ guó
chǐ cí
chǐ zhǎng
chǐ yì
chǐ mèi
chǐ qīng
chǐ zhāng
chǐ tài
chǐ yù
chǐ bó
chǐ dà
chǐ zhì
chǐ mí
chǐ xuàn
chǐ cí
chǐ tán
chǐ mǎn
chǐ tán
kōng tán
fú tán
qǐ tán
jí tán
xiǎo tán
jiǎng tán
chě tán
chēng tán
lì tán
kuā tán
gǔ tán
qiǎn tán
dǎ tán
jiāo tán
shèng tán
yū tán
biàn tán
máng tán
huì tán
yī tán
gāo tán
dà tán
pān tán
gǔ tán
héng tán
héng tán
yuē tán
kuài tán
fǎng tán
é tán
wén tán
qí tán
cuǒ tán
miàn tán
qīng tán
kuǎn tán
è tán
róng tán
huì tán
shāng tán
xián tán
juàn tán
bāo tán
wàng tán
qià tán
hé tán
huī tán
huà tán
píng tán
hé tán
kǒu tán
zú tán
yán tán
kěn tán
zhǔ tán
kuáng tán
shuō tán
lā tán
jué tán
jiàn tán
xī tán
jī tán
cháng tán
màn tán
qǐng tán
fàng tán
miù tán
fǔ tán
yán tán
bǐ tán
zá tán
jī tán
jiē tán
chàng tán
zhū tán
tǔ tán
xuán tán
qǐng tán
miǎn tán
měi tán
fā tán
xū tán
shē tán
jù tán
tòng tán
bǐ tán
jìng tán
xù tán
bǎi tán
míng tán
bān tán
lǐ tán
xiāng tán
jù tán
jiào tán
líng tán
jié tán
zōu tán
tǔ tán
yòu tán
nóng tán
cóng tán
shǐ tán
shì tán
dàn tán
yú tán
jiàn tán
diāo tán
qīng tán
cái tán
chán tán
xuán tán
xióng tán
cháng tán
zuò tán
guò tán
yè tán
hú tán
侈谈chǐtán
(1) 大谈;纵论
英palaver;prattle about(2) 不切实际地谈论，也指这种谈论的内容
英talk glibly about⒈ 大谈；纵论。
引明袁宗道《戒坛山二》：“予再探诸洞，俱弇浅，遂返方丈，侈谈所见骄诸公， 王则强言不须游。”
清周亮工《与张瑶星书》：“学人侈谈该博，每苦记忆不真，得此奇观，顿如指掌。”
陶曾佑《论文学之势力及其关系》：“至若近世青年，竞尚西文，侈谈东籍，率多推敲韵调，剿袭皮毛，而或於祖国固有之文明，排斥不遗餘力。”
⒉ 指广泛谈论。
引明沉德符《野获编补遗·兵部·倭患》：“其同时立功者，如沉希仪、俞大猷、戚继光，皆以征倭取富贵，能结交文士，表章战绩，遂为世所侈谈。”
⒊ 夸大而不切实地谈论。
引清李渔《闲情偶寄·器玩·骨董》：“予辑是编，事事皆崇俭朴，不敢侈谈珍玩，以为末俗扬波。”
《唐人小说·长恨歌传》汪辟疆按：“读此一文，其他唐末五季之侈谈太真逸事者，皆可废也。”
柳青《创业史》第一部第九章：“在工作失败的时候，还在侈谈个人的作用，只有掩盖自己的缺点或错误的人，才这样做。”
夸大不实的言论。明．袁宗道〈戒坛山二〉：「予再探诸洞，俱弇浅，遂返方丈，侈谈所见骄诸公。」清．李渔《闲情偶寄．卷一○．器玩部．骨董》：「予辑是编，事事皆崇俭朴，不敢侈谈珍玩，以为末俗扬波。」也作「侈论」。
侈chǐ(1)（形）〈书〉浪费。(2)（动）夸大：～靡。
谈读音：tán谈(1)（动）说话或讨论：～论｜～心。(2)（名）所说的话：高～｜奇～。(3)（Tán）姓。