míng hào
míng jì
míng shì
míng chēng
míng mǎ
míng jiàng
míng yìn
míng gōng
míng huàn
míng jùn
míng chàng
míng chēng
míng cài
míng zi
míng fāng
míng mù
míng lù
míng qiān
míng shū
míng yǐn
míng bèi
míng chǎn
míng jiàng
míng wén
míng xiàng
míng xián
míng wǎng
míng huá
míng xíng
míng dōu
míng ài
míng jiǔ
míng chéng
míng cè
míng biàn
míng diē
míng xián
míng xué
míng jiǎn
míng fá
míng tōng
míng wèn
míng xiàng
míng bāng
míng shì
míng shù
míng gāo
míng jùn
míng jiǎn
míng wén
míng lùn
míng chuān
míng zhòu
míng shī
míng yuàn
míng shèng
míng mìng
míng dì
míng xìn
míng láng
míng shī
míng piàn
míng jiā
míng liú
míng jià
míng yàn
míng bǐ
míng piào
míng shí
míng shū
míng gēn
míng qì
míng dì
míng mù
míng jiāng
míng yuán
míng jiǎn
míng cí
míng sēng
míng shǎng
míng zhe
míng gōng
míng zhòu
míng mén
míng bù
míng zhāng
míng zhuàng
míng huì
míng cái
míng huā
míng yì
míng xià
míng pái
míng jùn
míng mǔ
míng bǔ
míng dé
míng háo
míng fèn
míng cì
míng sè
míng líng
míng bǎo
míng lù
míng xìng
míng qi
míng cì
míng wáng
míng cái
míng piān
míng é
míng tiě
míng lán
míng yán
míng lù
míng sù
míng yì
míng chá
míng lǐ
míng sù
míng wàng
míng jū
míng jiàn
míng jiē
míng tang
míng jué
míng jí
míng qīng
míng kē
míng rú
míng jué
míng chén
míng yù
míng tí
míng shǒu
míng guàn
míng zǐ
míng dié
míng zhòng
míng huà
míng jì
míng chéng
míng shān
míng tóu
míng lì
míng bù
míng wù
míng kǒu
míng fǎ
míng bǎng
míng chàng
míng guì
míng bān
míng jié
míng chǎng
míng shēng
míng jiào
míng zhù
míng rén
míng qū
míng cí
míng dān
míng sù
míng jù
míng lún
míng shēng
míng dá
míng liè
míng fù
míng jī
míng zuò
⒈ 名门的后代。
引晋潘岳《南阳长公主诔》：“积善餘庆，啟兹名胤。”
1.人或事物的称谓：名字。名氏。名姓。名义。名分（fèn ）。名堂。名落孙山。名存实亡。
2.起名字：“秦氏有好女，自名为罗敷”。
3.做某事时用来作依据的称号：这些人以“办学”为名，行骗钱之实。
4.叫出，说出：不可名状。
5.声誉：名誉。名声。名优（ａ．出名的，优良的；ｂ．名伶）。名噪一时。名过其实。
6.有声誉的，大家都知道的：名人。名士。名师。名将（jiàng ）。名医。名著。名流。名言。名胜。名剧。
7.占有：不名一文。
8.量词，用于人：三名工人。
胤读音：yìn后代；后嗣。