míng yì
míng mǎ
míng mìng
míng huì
míng é
míng tang
míng wáng
míng chén
míng chǎn
míng mǔ
míng lún
míng biàn
míng piàn
míng shī
míng xíng
míng wén
míng shì
míng jiǎn
míng yì
míng dá
míng hào
míng guàn
míng qì
míng wǎng
míng chéng
míng dié
míng zi
míng qi
míng bù
míng fèn
míng wèn
míng shǎng
míng jùn
míng lùn
míng cí
míng yìn
míng jiàng
míng bān
míng xiàng
míng xiàng
míng dōu
míng huà
míng jiào
míng cái
míng lù
míng xué
míng jū
míng jiàng
míng mén
míng jiā
míng pái
míng cí
míng shēng
míng gōng
míng háo
míng yàn
míng dān
míng fù
míng cì
míng fǎ
míng wén
míng xián
míng zhòu
míng fá
míng sēng
míng shí
míng huá
míng lán
míng piān
míng bāng
míng cè
míng diē
míng zhù
míng piào
míng shèng
míng sù
míng chàng
míng bǔ
míng gāo
míng líng
míng tōng
míng jiàn
míng shǒu
míng yù
míng chàng
míng yán
míng wàng
míng jià
míng shū
míng cài
míng jù
míng lù
míng tí
míng jì
míng jiǎn
míng zǐ
míng guì
míng shū
míng zhāng
míng dé
míng fāng
míng shù
míng chēng
míng shān
míng qiān
míng jī
míng ài
míng huā
míng bǎo
míng chá
míng zhòng
míng chēng
míng jué
míng xìng
míng jùn
míng xià
míng kē
míng xián
míng sù
míng jiāng
míng chǎng
míng jiē
míng dì
míng jiǔ
míng qū
míng bèi
míng rén
míng liè
míng kǒu
míng lì
míng yuàn
míng bù
míng jiǎn
míng xìn
míng jì
míng láng
míng jié
míng chéng
míng liú
míng rú
míng zuò
míng qīng
míng jùn
míng shī
míng gōng
míng jí
míng zhe
míng gēn
míng cì
míng mù
míng lǐ
míng mù
míng tiě
míng huàn
míng yuán
míng cái
míng zhòu
míng shì
míng lù
míng tóu
míng shēng
míng jué
míng bǎng
míng bǐ
míng sè
míng chuān
míng yǐn
míng sù
míng zhuàng
míng wù
míng dì
qiào yàn
wěi yàn
qián yàn
xī yàn
wǎng yàn
yì yàn
jùn yàn
kuí yàn
liè yàn
wén yàn
jùn yàn
fú yàn
cái yàn
lí yàn
hòu yàn
cái yàn
cháo yàn
bāng yàn
jùn yàn
háo yàn
mào yàn
qún yàn
míng yàn
máo yàn
shuò yàn
yīng yàn
měi yàn
guī yàn
jùn yàn
zhé yàn
xián yàn
⒈ 名人才士。
引明杨珽《龙膏记·错媾》：“喜兰闺芳质，玉堂名彦；看瑟调琴弄，画眉举案。”
清黄景仁《王述庵先生招集蒲褐山房观刘贯道兰亭禊饮图作歌》：“四十二人尽名彦，何必皆诗皆有传。”
清叶廷琯《吹网录·建康集足本》：“今朱君以金陵名彦，作宰浙西。”
1.人或事物的称谓：名字。名氏。名姓。名义。名分（fèn ）。名堂。名落孙山。名存实亡。
2.起名字：“秦氏有好女，自名为罗敷”。
3.做某事时用来作依据的称号：这些人以“办学”为名，行骗钱之实。
4.叫出，说出：不可名状。
5.声誉：名誉。名声。名优（ａ．出名的，优良的；ｂ．名伶）。名噪一时。名过其实。
6.有声誉的，大家都知道的：名人。名士。名师。名将（jiàng ）。名医。名著。名流。名言。名胜。名剧。
7.占有：不名一文。
8.量词，用于人：三名工人。
彦读音：yàn彦yàn（名）古代指有才德的人。