míng mǔ
míng cái
míng piān
míng jī
míng wèn
míng zǐ
míng qiān
míng fǎ
míng yuàn
míng kǒu
míng xià
míng láng
míng chēng
míng shì
míng jué
míng mù
míng tóu
míng chéng
míng qì
míng lǐ
míng piào
míng zhù
míng shǒu
míng kē
míng bǔ
míng yìn
míng jiǎn
míng jiàng
míng jū
míng jué
míng zhāng
míng xiàng
míng biàn
míng chuān
míng dì
míng jì
míng tí
míng jiàn
míng sè
míng huì
míng qi
míng dá
míng wén
míng zhe
míng yuán
míng shēng
míng lù
míng chéng
míng jùn
míng jùn
míng bèi
míng rú
míng cè
míng cì
míng jiǎn
míng xué
míng piàn
míng shān
míng zhòu
míng xìng
míng cí
míng pái
míng xíng
míng jiàng
míng rén
míng chǎn
míng dì
míng dōu
míng jì
míng wáng
míng shì
míng gēn
míng chàng
míng guàn
míng tang
míng shī
míng xiàng
míng sēng
míng chǎng
míng fá
míng yán
míng háo
míng sù
míng jiǔ
míng jí
míng chàng
míng jiǎn
míng zi
míng dé
míng ài
míng bǐ
míng jià
míng yì
míng yàn
míng hào
míng bǎo
míng shí
míng shù
míng lù
míng jié
míng guì
míng liú
míng xián
míng lán
míng xìn
míng cài
míng gāo
míng shū
míng gōng
míng zuò
míng jiē
míng qū
míng fèn
míng bāng
míng cì
míng jùn
míng yù
míng mǎ
míng sù
míng lì
míng zhuàng
míng jiào
míng chén
míng jiāng
míng yǐn
míng cái
míng shèng
míng tōng
míng bān
míng wàng
míng shǎng
míng diē
míng tiě
míng huā
míng gōng
míng chá
míng wǎng
míng dié
míng shū
míng mìng
míng yì
míng xián
míng huàn
míng bù
míng cí
míng jiā
míng shēng
míng lún
míng sù
míng fù
míng bù
míng qīng
míng lù
míng wén
míng wù
míng huá
míng zhòng
míng liè
míng shī
míng fāng
míng lùn
míng líng
míng chēng
míng mù
míng bǎng
míng jù
míng mén
míng zhòu
míng huà
míng é
míng dān
⒈ 名宿。素有名望的人。
引明沉德符《野获编·言事·言官一言之失》：“江陵闻之怒，谓小子敢妄詆名夙，立出为僉事。”
1.人或事物的称谓：名字。名氏。名姓。名义。名分（fèn ）。名堂。名落孙山。名存实亡。
2.起名字：“秦氏有好女，自名为罗敷”。
3.做某事时用来作依据的称号：这些人以“办学”为名，行骗钱之实。
4.叫出，说出：不可名状。
5.声誉：名誉。名声。名优（ａ．出名的，优良的；ｂ．名伶）。名噪一时。名过其实。
6.有声誉的，大家都知道的：名人。名士。名师。名将（jiàng ）。名医。名著。名流。名言。名胜。名剧。
7.占有：不名一文。
8.量词，用于人：三名工人。
夙读音：sù夙sù（形）素有的；旧有的。