míng shù
míng tóu
míng jùn
míng liú
míng zhe
míng shǒu
míng jiǎn
míng gōng
míng cè
míng fù
míng xìn
míng cí
míng xián
míng huàn
míng zhāng
míng dé
míng jiào
míng dì
míng líng
míng xiàng
míng dì
míng jiàn
míng bǐ
míng qi
míng lán
míng guàn
míng jì
míng tiě
míng láng
míng qū
míng lì
míng chéng
míng shǎng
míng zhòu
míng xián
míng zhòu
míng shī
míng shēng
míng jì
míng yìn
míng sù
míng lù
míng chēng
míng shì
míng yù
míng chá
míng chǎng
míng jiàng
míng chàng
míng zǐ
míng bān
míng sù
míng jiàng
míng lún
míng cái
míng chǎn
míng zhòng
míng sù
míng kǒu
míng diē
míng gāo
míng é
míng sēng
míng bù
míng hào
míng gōng
míng mù
míng chàng
míng jià
míng lù
míng bǎo
míng shèng
míng qiān
míng zhù
míng bǎng
míng shū
míng huā
míng zuò
míng yì
míng yán
míng cái
míng fāng
míng gēn
míng chuān
míng piàn
míng yǐn
míng bǔ
míng cì
míng cì
míng háo
míng wàng
míng wén
míng mìng
míng jù
míng qīng
míng bāng
míng yàn
míng xìng
míng xiàng
míng rú
míng huá
míng guì
míng jué
míng pái
míng kē
míng tōng
míng yuán
míng biàn
míng shí
míng xià
míng fá
míng dōu
míng tí
míng wǎng
míng jī
míng jū
míng chén
míng shēng
míng jùn
míng wù
míng wáng
míng lùn
míng jué
míng huà
míng mǎ
míng jiāng
míng mǔ
míng jiā
míng ài
míng wén
míng zhuàng
míng wèn
míng tang
míng mén
míng fǎ
míng mù
míng piào
míng xíng
míng huì
míng sè
míng dá
míng chēng
míng jiǎn
míng shì
míng shī
míng rén
míng cí
míng liè
míng piān
míng chéng
míng jùn
míng jiǔ
míng bù
míng dān
míng shān
míng lù
míng cài
míng zi
míng jiǎn
míng qì
míng jiē
míng xué
míng yì
míng fèn
míng dié
míng yuàn
míng lǐ
míng bèi
míng jí
míng shū
míng jié
⒈ 著名的美女。 唐李希济《妖妄传·张和》：“蜀郡豪家，富拟卓郑。
引蜀之名姝，无不毕致。”
宋文天祥《名姝吟》：“名姝从何来，婉孌出神京。”
清李渔《蜃中楼·述异》：“访名姝，歷尽花街。”
廖仲恺《＜全民政治论＞译本序》：“而场内演説后之餘兴，则有名姝之音乐会，舞蹈会。”
著名的美女。
1.人或事物的称谓：名字。名氏。名姓。名义。名分（fèn ）。名堂。名落孙山。名存实亡。
2.起名字：“秦氏有好女，自名为罗敷”。
3.做某事时用来作依据的称号：这些人以“办学”为名，行骗钱之实。
4.叫出，说出：不可名状。
5.声誉：名誉。名声。名优（ａ．出名的，优良的；ｂ．名伶）。名噪一时。名过其实。
6.有声誉的，大家都知道的：名人。名士。名师。名将（jiàng ）。名医。名著。名流。名言。名胜。名剧。
7.占有：不名一文。
8.量词，用于人：三名工人。
姝读音：shū姝shū(1)(形)美好。(2)(名)美丽的女子。