míng wén
míng zhe
míng chǎng
míng gāo
míng jué
míng xián
míng sù
míng cái
míng mén
míng yù
míng zǐ
míng tōng
míng piàn
míng tí
míng lì
míng shī
míng jiàng
míng zhòng
míng lù
míng tang
míng cài
míng tiě
míng zhòu
míng zhāng
míng shì
míng jù
míng yán
míng jiǎn
míng chuān
míng yàn
míng huì
míng shēng
míng jiàng
míng kē
míng shū
míng sè
míng jiǔ
míng guàn
míng diē
míng dé
míng qi
míng bǎo
míng sēng
míng tóu
míng líng
míng sù
míng lù
míng zhù
míng xiàng
míng liú
míng mù
míng dá
míng rén
míng jì
míng jū
míng guì
míng fèn
míng jiē
míng shān
míng háo
míng cái
míng chàng
míng bāng
míng shù
míng xíng
míng fāng
míng qīng
míng jié
míng xià
míng liè
míng lún
míng zi
míng chéng
míng jiāng
míng piào
míng lǐ
míng bù
míng huá
míng shí
míng rú
míng láng
míng bǔ
míng shèng
míng fù
míng yuán
míng gōng
míng xián
míng xiàng
míng jià
míng huà
míng fá
míng jiǎn
míng shì
míng bù
míng wǎng
míng hào
míng yǐn
míng gōng
míng wèn
míng jùn
míng chéng
míng xué
míng lán
míng shǎng
míng cí
míng jiào
míng jué
míng cè
míng yuàn
míng mìng
míng sù
míng zuò
míng dì
míng jì
míng cì
míng lù
míng jùn
míng yì
míng mù
míng qū
míng shū
míng cì
míng jiàn
míng bǎng
míng gēn
míng piān
míng yìn
míng jiā
míng bān
míng cí
míng yì
míng jī
míng bǐ
míng chǎn
míng lùn
míng chàng
míng wàng
míng dì
míng wén
míng ài
míng xìn
míng chá
míng shēng
míng mǔ
míng pái
míng jùn
míng dān
míng qì
míng zhòu
míng jí
míng xìng
míng chēng
míng biàn
míng bèi
míng chén
míng chēng
míng wù
míng wáng
míng dié
míng dōu
míng kǒu
míng zhuàng
míng shī
míng jiǎn
míng shǒu
míng huàn
míng qiān
míng é
míng mǎ
míng fǎ
míng huā
名声míngshēng
(1) 一般指普遍被认定的一个人的品德
例政治名声英reputation(2) ;某人受到的一般评价
例把他和他的名声分清是一件相当困难的事情(3) 声望
例名声是人们容易轻信的原因英fame名气、声誉。《文选．司马相如．喻巴蜀檄》：「名声施于无穷，功烈著而不灭。」《儒林外史．第二六回》：「就为这胡七喇子的名声，没有人敢惹他。」也作「名气」、「名誉」。
1.人或事物的称谓：名字。名氏。名姓。名义。名分（fèn ）。名堂。名落孙山。名存实亡。
2.起名字：“秦氏有好女，自名为罗敷”。
3.做某事时用来作依据的称号：这些人以“办学”为名，行骗钱之实。
4.叫出，说出：不可名状。
5.声誉：名誉。名声。名优（ａ．出名的，优良的；ｂ．名伶）。名噪一时。名过其实。
6.有声誉的，大家都知道的：名人。名士。名师。名将（jiàng ）。名医。名著。名流。名言。名胜。名剧。
7.占有：不名一文。
8.量词，用于人：三名工人。
聲读音：shēng见“声”。