míng jiē
míng mù
míng piān
míng shí
míng jì
míng shù
míng xiàng
míng jùn
míng jiào
míng wáng
míng gāo
míng dān
míng jùn
míng huàn
míng sù
míng bǎo
míng yǐn
míng jiāng
míng wàng
míng yì
míng qīng
míng rén
míng dì
míng liè
míng zhù
míng wèn
míng qì
míng zhe
míng sù
míng bān
míng líng
míng fù
míng cì
míng wén
míng tóu
míng chàng
míng kǒu
míng liú
míng lù
míng bù
míng chuān
míng huā
míng chǎng
míng huì
míng shū
míng huá
míng yàn
míng xìn
míng yù
míng jiā
míng yuàn
míng cái
míng chǎn
míng kē
míng hào
míng xué
míng dì
míng shī
míng shèng
míng shēng
míng wén
míng fāng
míng guàn
míng xiàng
míng dá
míng zhòng
míng shì
míng qū
míng bù
míng bāng
míng mǎ
míng háo
míng biàn
míng bǔ
míng xián
míng shì
míng wǎng
míng yìn
míng jià
míng fèn
míng jié
míng shī
míng chá
míng gōng
míng yán
míng jí
míng jū
míng xíng
míng shān
míng sè
míng dōu
míng lǐ
míng qiān
míng tang
míng zhuàng
míng xìng
míng zhāng
míng shēng
míng jué
míng jùn
míng jù
míng chéng
míng shǎng
míng piàn
míng xián
míng xià
míng chéng
míng lù
míng tōng
míng jiàn
míng ài
míng jiàng
míng sù
míng shǒu
míng chēng
míng zhòu
míng zuò
míng lùn
míng mìng
míng cái
míng jì
míng bǎng
míng sēng
míng lù
míng jiǎn
míng cài
míng jué
míng zi
míng bèi
míng láng
míng lán
míng chēng
míng cí
míng jī
míng yuán
míng diē
míng huà
míng fá
míng chén
míng zǐ
míng cì
míng jiǎn
míng mén
míng guì
míng gēn
míng yì
míng jiǔ
míng lún
míng cè
míng dé
míng zhòu
míng jiàng
míng tiě
míng rú
míng mǔ
míng tí
míng qi
míng piào
míng lì
míng shū
míng é
míng fǎ
míng mù
míng wù
míng dié
míng cí
míng chàng
míng gōng
míng jiǎn
míng pái
míng bǐ
gāo sēng
lǜ sēng
lǎo sēng
jiǎng sēng
zhú sēng
fān sēng
yì sēng
dìng sēng
chán sēng
tǔ sēng
zuì sēng
míng sēng
nà sēng
ní sēng
pín sēng
kūn sēng
dēng sēng
kū sēng
xué sēng
zhēn sēng
hú sēng
lín sēng
fàn sēng
bì sēng
táng sēng
jiǔ sēng
gòng sēng
hàn sēng
fàn sēng
kè sēng
mén sēng
dào sēng
tán sēng
shèng sēng
fán sēng
shī sēng
⒈ 有名望的高僧。
引北齐颜之推《颜氏家训·归心》：“见有名僧高行，弃而不説。”
《梁书·武帝纪下》：“听览餘闲，即於重云殿及同泰寺讲説，名僧硕学、四部听众，常万餘人。”
《周书·薛慎传》：“太祖雅好谈论，并简名僧深识玄宗者一百人於第内讲説。”
1.人或事物的称谓：名字。名氏。名姓。名义。名分（fèn ）。名堂。名落孙山。名存实亡。
2.起名字：“秦氏有好女，自名为罗敷”。
3.做某事时用来作依据的称号：这些人以“办学”为名，行骗钱之实。
4.叫出，说出：不可名状。
5.声誉：名誉。名声。名优（ａ．出名的，优良的；ｂ．名伶）。名噪一时。名过其实。
6.有声誉的，大家都知道的：名人。名士。名师。名将（jiàng ）。名医。名著。名流。名言。名胜。名剧。
7.占有：不名一文。
8.量词，用于人：三名工人。
僧读音：sēng僧sēng（名）出家修行的男性佛教徒；和尚：～人｜～衣。