chǐ shì
chǐ yì
chǐ yù
chǐ rán
chǐ yǔ
chǐ guó
chǐ tài
chǐ jiāo
chǐ cí
chǐ duān
chǐ tài
chǐ shēng
chǐ bó
chǐ mǎn
chǐ jiàn
chǐ fèi
chǐ shē
chǐ xié
chǐ sú
chǐ tán
chǐ kuò
chǐ táng
chǐ jūn
chǐ cóng
chǐ yóu
chǐ dòu
chǐ jiā
chǐ xīn
chǐ róng
chǐ ào
chǐ zhì
chǐ huì
chǐ yì
chǐ wù
chǐ kǒu
chǐ zòng
chǐ wù
chǐ yù
chǐ qīng
chǐ mù
chǐ nüè
chǐ pán
chǐ wěi
chǐ duō
chǐ cí
chǐ yǎn
chǐ màn
chǐ fù
chǐ lì
chǐ jīn
chǐ sì
chǐ huá
chǐ zhǎng
chǐ zhì
chǐ shuō
chǐ dà
chǐ yǔ
chǐ yán
chǐ hào
chǐ lí
chǐ shèng
chǐ zhāng
chǐ tài
chǐ chǐ
chǐ mào
chǐ fú
chǐ mí
chǐ lùn
chǐ mèi
chǐ měi
chǐ lè
chǐ fēng
chǐ tài
chǐ yù
chǐ xuàn
huò mí
xī mí
sháo mí
jī mí
xián mí
biān mí
jiān mí
pī mǐ
xié mí
bǐ mí
dī mí
míng mí
bō mí
jiān mí
ěr mí
fēng mí
wěi mǐ
diāo mí
liú mí
fēng mí
jiān mí
bì mí
róu mí
fú mí
wěi mǐ
wěi mǐ
diāo mí
tuó mǐ
cǎo mí
guǐ mí
yàn mí
huī mí
huī mí
guī mí
xū mí
shē mí
qǐ mí
huàn mí
qí mí
chǐ mí
chen mí
yǎn mí
yǐ mí
qīng mí
shuāi mí
mǐn mí
xié mí
dì mǐ
yín mí
tiǎn mí
cū mí
bēi mí
fén mí
huá mí
tài mí
rǒng mí
fú mí
wēi mí
jǐng mí
fèi mí
zhèn mí
mù mí
máo mǐ
miào mí
páng mí
lì mí
mí mí
làn mí
dòu mí
xiān mí
xián mí
chī mí
jiāng mí
jí mí
gōng mí
zhà mí
tuó mí
báo mí
xiāng mí
yí mí
yǐ mí
fēng mí
nié mí
jī mí
qiáng mí
jiāo mí
yán mí
qīng mí
yún mí
jīng mí
fēng mǐ
xiāo mí
cuī mí
yào mí
màn mí
yú mí
qióng mí
nuò mí
lí mí
kuā mí
tōu mí
màn mí
xián mí
tuí mǐ
侈靡chǐmí
(1) 铺张奢侈
[.好工具]例近岁风俗尤为侈靡。——司马光《训俭示康》英wasteful;extravagant⒈ 奢侈浪费。
引《吕氏春秋·节丧》：“侈靡者以为荣，俭节者以为陋。”
清俞樾《茶香室从钞·团》：“王定保《摭言》云， 曲江大会，比为下第举人，其筵席简率，尔来渐加侈靡。”
⒉ 奢华。
引《汉书·地理志下》：“列侯贵人车服僭上，众庶放效，羞不相及，嫁取尤崇侈靡。”
《旧唐书·萧復传》：“少秉清操，其羣从兄弟，竞饰舆马，以侈靡相尚。”
宋周煇《清波杂志》卷四：“茶器极精緻，工直之厚，等所用白金之数，士大夫家多有之，寘几案间，但知以侈靡相夸，初不常用也。”
《续资治通鉴·宋太祖开宝五年》：“鋹所居栋宇，皆饰以玳瑁珠翠，穷极侈靡。”
明杨慎《黄母聂太夫人墓志铭》：“性仁慈，明淑，俭勤，敬慎，弗好侈靡。”
⒊ 奢侈靡烂。
引《战国策·楚策四》：“专淫逸侈靡，不顾国政， 郢都必危矣！”
《汉书·匡衡传》：“今天下俗贪财贱义，好声色，上侈靡，廉耻之节薄，淫辟之意纵。”
唐李白《大猎赋》：“以孟冬十月，大猎于秦，亦将曜威讲武，扫天荡野，岂荒淫侈靡，非三驱之意耶？”
⒋ 中国古代的一种经济学说，主张大量消费以促进大量生产，来繁荣社会经济。
引《管子·侈靡》：“兴时化若何？莫善于侈靡。”
郭沫若《奴隶制时代·＜侈靡篇＞的研究》：“《侈靡篇》基本上是一篇经济论文。就如它的题目‘侈靡’二字所表示的一样，它主张大量消费，大量生产；大量兴工，大量就业。”
奢侈淫靡。