jù chǐ
bāo chǐ
jiàn chǐ
fú chǐ
yú chǐ
záo chǐ
jiāo chǐ
hào chǐ
héng chǐ
bān chǐ
xiàng chǐ
kòu chǐ
jiáo chǐ
yàn chǐ
rǔ chǐ
ní chǐ
bìng chǐ
yìn chǐ
xiē chǐ
lěng chǐ
bǎn chǐ
kǒu chǐ
fā chǐ
zhǒng chǐ
gēng chǐ
diān chǐ
bó chǐ
qǐ chǐ
jì chǐ
hēi chǐ
jī chǐ
niè chǐ
hán chǐ
jiù chǐ
yín chǐ
fàn chǐ
lā chǐ
xù chǐ
yáng chǐ
sù chǐ
wù chǐ
tóng chǐ
mò chǐ
zhù chǐ
xuàn chǐ
cì chǐ
shū chǐ
jiàn chǐ
shí chǐ
qiè chǐ
shǎo chǐ
tiáo chǐ
qǐ chǐ
ní chǐ
gǒu chǐ
fó chǐ
quǎn chǐ
xiè chǐ
wàng chǐ
yù chǐ
lún chǐ
fǎn chǐ
guǐ chǐ
juàn chǐ
yǎng chǐ
bīng chǐ
huò chǐ
mǎ chǐ
guì chǐ
chèn chǐ
qí chǐ
lùn chǐ
xiǎo chǐ
niè chǐ
nián chǐ
jiá chǐ
qī chǐ
tiáo chǐ
zūn chǐ
ní chǐ
lì chǐ
qí chǐ
ér chǐ
shuāng chǐ
péng chǐ
xiāng chǐ
jiǎo chǐ
mào chǐ
mén chǐ
wèi chǐ
jiù chǐ
guà chǐ
ràng chǐ
pián chǐ
huō chǐ
miàn chǐ
mù chǐ
xiāng chǐ
bù chǐ
dé chǐ
shēng chǐ
bī chǐ
jū chǐ
yá chǐ
shuāi chǐ
yú chǐ
xù chǐ
huì chǐ
hòu chǐ
bèi chǐ
lì chǐ
shèng chǐ
yǎo chǐ
shé chǐ
zhuàng chǐ
lù chǐ
zhì chǐ
bǎn chǐ
tiě chǐ
chún chǐ
shùn chǐ
zhì chǐ
kòu chǐ
mù chǐ
huǐ chǐ
lì chǐ
líng chǐ
jìn chǐ
qǔ chǐ
lǚ chǐ
mò chǐ
yòu chǐ
róng chǐ
jì chǐ
⒈ 不愿意提及。表示鄙视。
引《庄子·列御寇》：“施於人而不忘，非天布也。商贾不齿，虽以事齿之，神者勿齿。”
柳亚子《胡寄尘诗序》：“一二鉅子，尚倡为苏黄之派；又降则力摹临川 ；又降则非后山、简斋，众咸勿齿。”
⒉ 不录用。
引《旧唐书·玄宗纪上》：“三月戊申，詔自今内外官有犯赃至解免以上，纵逢赦免，并终身勿齿。”
《资治通鉴·唐玄宗开元二年》：“涪州刺史周利贞等十三人，皆天后时酷吏，比周兴等情状差轻，宜放归草泽，终身勿齿。”
表示禁止或劝阻，相当于“不要”：切～上当。请～入内。
齿读音：chǐ齿chǐ(1)（名）人和高等动物咀嚼食物的器官；由坚固的骨组织和釉质构成。通称牙或牙齿。(2)（名）（～儿）物体上齿形的部分：锯～儿｜梳～儿。(3)（形）带齿儿的：～轮。(4)（名）〈书〉年龄：～德俱尊。(5)（动）〈书〉说到；提起：～及（说到；提及）｜不足～数。