záo tái
záo pī
záo lì
záo pī
záo pī
záo lóng
záo qiào
záo bì
záo ruì
záo yǎn
záo xū
záo yíng
záo mén
záo háng
záo shuō
záo nèi
záo gài
záo qì
záo hén
záo kōng
záo jǐng
záo xiē
záo yì
záo jué
záo luò
záo péi
záo rán
záo xué
záo shì
záo kè
záo chǐ
záo záo
záo zi
záo yǐn
záo jīn
záo chǔ
záo luò
záo chuān
shuāng chǐ
xiē chǐ
miàn chǐ
tiě chǐ
shèng chǐ
huō chǐ
niè chǐ
lùn chǐ
zhì chǐ
lǚ chǐ
tiáo chǐ
mén chǐ
lā chǐ
wàng chǐ
jì chǐ
zhǒng chǐ
ní chǐ
bān chǐ
qǐ chǐ
mò chǐ
shí chǐ
yàn chǐ
hēi chǐ
fàn chǐ
mǎ chǐ
fā chǐ
gǒu chǐ
bīng chǐ
kòu chǐ
diān chǐ
mò chǐ
guǐ chǐ
kòu chǐ
xiāng chǐ
bī chǐ
lì chǐ
xuàn chǐ
jiù chǐ
yá chǐ
chún chǐ
shùn chǐ
hán chǐ
shuāi chǐ
xiāng chǐ
jiàn chǐ
qǔ chǐ
jìn chǐ
hào chǐ
hòu chǐ
qī chǐ
dé chǐ
zūn chǐ
fǎn chǐ
lì chǐ
wù chǐ
rǔ chǐ
yù chǐ
jiáo chǐ
bù chǐ
jù chǐ
bìng chǐ
wèi chǐ
lěng chǐ
huì chǐ
jī chǐ
jì chǐ
nián chǐ
yìn chǐ
mù chǐ
yín chǐ
fú chǐ
huǐ chǐ
jiǎo chǐ
gēng chǐ
yǎng chǐ
lún chǐ
shé chǐ
yú chǐ
juàn chǐ
róng chǐ
mù chǐ
yòu chǐ
yǎo chǐ
guì chǐ
yú chǐ
bèi chǐ
ràng chǐ
tóng chǐ
lù chǐ
pián chǐ
zhù chǐ
záo chǐ
jiá chǐ
xù chǐ
cì chǐ
héng chǐ
shēng chǐ
shū chǐ
lì chǐ
qí chǐ
qí chǐ
sù chǐ
xiè chǐ
zhì chǐ
ní chǐ
jiù chǐ
yáng chǐ
shǎo chǐ
guà chǐ
bǎn chǐ
jiàn chǐ
bó chǐ
zhuàng chǐ
ér chǐ
bāo chǐ
qǐ chǐ
niè chǐ
quǎn chǐ
qiè chǐ
jū chǐ
kǒu chǐ
chèn chǐ
mào chǐ
tiáo chǐ
líng chǐ
xiàng chǐ
bǎn chǐ
xiǎo chǐ
ní chǐ
fó chǐ
péng chǐ
xù chǐ
huò chǐ
jiāo chǐ
⒈ 古代传说中的野人。 《山海经·海外南经》：“羿与凿齿战于寿华之野。 羿射杀之，在昆仑虚东。
引羿持弓矢，凿齿持盾。”
郭璞注：“凿齿亦人也，齿如凿，长五六尺，因以名云。”
一说谓兽名。 《淮南子·本经训》：“尧乃使羿诛凿齿於畴华之野。”
高诱注：“凿齿，兽名，齿长三尺，其状如凿。”
《梁书·文学传下·刘峻》：“虽大风立於青丘，凿齿奋於华野，比其狼戾，曾何足踰。”
⒉ 比喻残暴作乱之徒。
引汉扬雄《长杨赋》：“昔有彊秦，封豕其土，窫窳其民，凿齿之徒相与摩牙而争之。”
唐李白《北上行》：“奔鲸夹黄河，凿齿屯洛阳。”
王琦注：“其曰‘凿齿屯洛阳 ’者，谓禄山据东京僭号也。”
清顾炎武《拟唐人五言八韵·申包胥乞师》：“九县长蛇据，三关凿齿横。”
⒊ 古代某些民族的一种风俗。
引唐张说《广州都督岭南按察五府经略使宋公遗爱碑颂》：“虽有文身、凿齿、被髮、儋耳、衣卉、麵木、巢山、馆水，种落异俗而化齐。”
凿záo(1)（名）（～子）挖槽或打孔用的工具。(2)（动）打孔挖掘：～井。(3)（形）〈书〉明确；真实：确～。(4)（动）卯眼。
齿读音：chǐ齿chǐ(1)（名）人和高等动物咀嚼食物的器官；由坚固的骨组织和釉质构成。通称牙或牙齿。(2)（名）（～儿）物体上齿形的部分：锯～儿｜梳～儿。(3)（形）带齿儿的：～轮。(4)（名）〈书〉年龄：～德俱尊。(5)（动）〈书〉说到；提起：～及（说到；提及）｜不足～数。