záo rán
záo zi
záo lóng
záo yǎn
záo shì
záo pī
záo yì
záo kè
záo luò
záo gài
záo xiē
záo ruì
záo xué
záo hén
záo kōng
záo yǐn
záo qiào
záo chuān
záo yíng
záo háng
záo nèi
záo xū
záo záo
záo péi
záo tái
záo jué
záo chǔ
záo pī
záo pī
záo luò
záo mén
záo qì
záo chǐ
záo lì
záo bì
záo jǐng
záo shuō
záo jīn
mù lóng
shēng lóng
tuó lóng
fú lóng
jué lóng
kū lóng
jiǎ lóng
qí lóng
hǎi lóng
chī lóng
fú lóng
zhēn lóng
bān lóng
shuǎ lóng
chí lóng
zhé lóng
liǎng lóng
diāo lóng
yì lóng
qǐ lóng
wū lóng
zhuó lóng
fēn lóng
kàng lóng
jiāo lóng
nuò lóng
zhuō lóng
hóng lóng
hēi lóng
jǐng lóng
xuān lóng
qiú lóng
téng lóng
shé lóng
niè lóng
lái lóng
chéng lóng
méi lóng
jīng lóng
zhōng lóng
dú lóng
kǒng lóng
bí lóng
tóng lóng
bō lóng
pān lóng
gōu lóng
shí lóng
hài lóng
cì lóng
cháng lóng
guī lóng
huà lóng
jiāo lóng
fēi lóng
xún lóng
huái lóng
huǒ lóng
bān lóng
cāng lóng
shén lóng
bái lóng
tú lóng
zhōng lóng
péng lóng
máo lóng
hé lóng
èr lóng
huáng lóng
gōng lóng
jiàng lóng
féng lóng
shèn lóng
wò lóng
huàn lóng
jīn lóng
tǔ lóng
yīn lóng
rén lóng
chī lóng
yú lóng
yīng lóng
gàn lóng
chē lóng
pá lóng
qián lóng
lǎo lóng
miù lóng
yán lóng
yǔ lóng
yuán lóng
jià lóng
bó lóng
ná lóng
shuǐ lóng
shā lóng
gǔ lóng
cāng lóng
bō lóng
jiàn lóng
tuò lóng
cuì lóng
bā lóng
zhēng lóng
záo lóng
liù lóng
shāng lóng
kūn lóng
jù lóng
gǔn lóng
qián lóng
xiá lóng
rán lóng
jiǔ lóng
yù lóng
wǔ lóng
lí lóng
shān lóng
lǎn lóng
guò lóng
xiàng lóng
fēi lóng
jū lóng
yù lóng
yún lóng
bì lóng
zhū lóng
guà lóng
xiǎo lóng
dēng lóng
zī lóng
shí lóng
ā lóng
qīng lóng
yóu lóng
yī lóng
hé lóng
zhú lóng
pán lóng
yuè lóng
kuí lóng
mí lóng
pán lóng
guāi lóng
shuāng lóng
huái lóng
dì lóng
tuán lóng
lāo lóng
jiǔ lóng
nào lóng
tóu lóng
luán lóng
ní lóng
shòu lóng
hàn lóng
ní lóng
wèi lóng
tiān lóng
jiǎo lóng
chéng lóng
chì lóng
léi lóng
zǔ lóng
sān lóng
chuō lóng
mǎ lóng
cóng lóng
bān lóng
shuì lóng
jiāo lóng
qún lóng
⒈ 开凿龙门。传说大禹治水，凿龙门以导流。
引唐杜牧《洛阳长句》：“月鏁名园孤鹤唳，川酣秋梦凿龙声。”
⒉ 指龙门山。在今河南省洛阳市南，即伊阙。
引唐窦牟《天津晓望因寄呈分司一二省郎》诗：“凿龙横碧落，提象出华胥。”
凿záo(1)（名）（～子）挖槽或打孔用的工具。(2)（动）打孔挖掘：～井。(3)（形）〈书〉明确；真实：确～。(4)（动）卯眼。
龙读音：lóng龙lóng(1)（名）我国古代传说中的神异动物；能兴云降雨。(2)（名）封建时代作为帝王的象征；也把龙字用在帝王使用的东西上。(3)（名）生物学上指古代一些巨大的爬行动物；如恐龙、翼手龙等。(4)（名）（Lónɡ）姓。