dǐng ěr
dǐng zhì
dǐng shí
dǐng gé
dǐng xíng
dǐng xìng
dǐng míng
dǐng jiǎo
dǐng shí
dǐng lì
dǐng zhù
dǐng shì
dǐng nài
dǐng fēn
dǐng jù
dǐng yùn
dǐng tú
dǐng dìng
dǐng yí
dǐng mìng
dǐng zhóu
dǐng zuò
dǐng zhǐ
dǐng fù
dǐng guà
dǐng yú
dǐng guì
dǐng shàn
dǐng jiàn
dǐng jiǎ
dǐng rèn
dǐng jiǎo
dǐng jiàn
dǐng tái
dǐng zhōng
dǐng yuè
dǐng chén
dǐng yè
dǐng zhēn
dǐng xīng
dǐng qì
dǐng lún
dǐng yóu
dǐng yù
dǐng lái
dǐng fá
dǐng kuì
dǐng yíng
dǐng fèi
dǐng wèi
dǐng zú
dǐng gé
dǐng liè
dǐng nào
dǐng zéi
dǐng fǔ
dǐng wèi
dǐng sī
dǐng zhì
dǐng zú
dǐng chàng
dǐng bì
dǐng huò
dǐng lù
dǐng chāng
dǐng hēng
dǐng yán
dǐng yí
dǐng yuán
dǐng zǔ
dǐng lì
dǐng yǎng
dǐng qì
dǐng zhì
dǐng yòu
dǐng xīn
dǐng kē
dǐng yì
dǐng zhēng
dǐng néng
dǐng fǔ
dǐng xiàng
dǐng huái
dǐng ròu
dǐng shé
dǐng fǔ
dǐng xí
dǐng zhòng
dǐng hú
dǐng guó
dǐng shèng
dǐng mén
dǐng chēng
dǐng zhá
dǐng shì
dǐng fú
dǐng chū
dǐng hú
dǐng lǚ
dǐng cì
dǐng lú
dǐng xuàn
dǐng guān
dǐng zhì
dǐng fù
dǐng huàn
dǐng pēng
dǐng é
dǐng guō
dǐng sù
dǐng shè
dǐng dǐng
dǐng chéng
⒈ 鼎和镬。古代两种烹饪器。
引《周礼·天官·亨人》：“亨人掌共鼎鑊以给水火之齐。”
郑玄注：“鑊所以煮肉及鱼腊之器，既孰，乃脀于鼎，齐多少之量。”
宋罗大经《鹤林玉露》卷十五：“《茶经》以鱼目涌泉连珠为煮水之节。然近世瀹茶，鲜以鼎鑊，用瓶煮水，难以候视，则当以声辨一沸二沸三沸之节。”
⒉ 古代的酷刑。用鼎镬烹人。
引《汉书·郦食其传赞》：“酈生自匿监门，待主然后出，犹不免鼎鑊。”
宋文天祥《正气歌》：“鼎鑊甘如飴，求之不可得。”
鲁迅《集外集拾遗补编·＜越铎＞出世辞》：“顾专制久长，鼎鑊为政，以聚歛穷其膏髓，以禁令制其讥平，瘠弱槁枯，为日滋永。”
鼎，三足两耳的金属器具。镬，无足无耳的金属器具。鼎镬皆为烹煮食物的器具。