dǐng zéi
dǐng huái
dǐng néng
dǐng liè
dǐng xīn
dǐng xīng
dǐng fù
dǐng guān
dǐng yíng
dǐng tú
dǐng zú
dǐng zhá
dǐng shì
dǐng zhóu
dǐng zú
dǐng zhì
dǐng yǎng
dǐng tái
dǐng bì
dǐng fú
dǐng gé
dǐng yú
dǐng fèi
dǐng lú
dǐng yán
dǐng chéng
dǐng shì
dǐng sù
dǐng lì
dǐng jiàn
dǐng yí
dǐng zhù
dǐng xìng
dǐng ròu
dǐng guì
dǐng zǔ
dǐng yì
dǐng nài
dǐng lún
dǐng fǔ
dǐng guó
dǐng qì
dǐng yù
dǐng huò
dǐng chén
dǐng jiǎ
dǐng xíng
dǐng gé
dǐng yùn
dǐng huàn
dǐng wèi
dǐng zhì
dǐng guō
dǐng yuè
dǐng mìng
dǐng sī
dǐng yè
dǐng yuán
dǐng zhòng
dǐng dìng
dǐng hú
dǐng ěr
dǐng zhōng
dǐng qì
dǐng fǔ
dǐng xiàng
dǐng fá
dǐng shí
dǐng mén
dǐng rèn
dǐng hú
dǐng dǐng
dǐng jiàn
dǐng chēng
dǐng yòu
dǐng shí
dǐng nào
dǐng yí
dǐng xí
dǐng kuì
dǐng cì
dǐng lì
dǐng shè
dǐng míng
dǐng zhēn
dǐng fù
dǐng lù
dǐng guà
dǐng hēng
dǐng shé
dǐng lǚ
dǐng lái
dǐng chāng
dǐng zhì
dǐng xuàn
dǐng zhǐ
dǐng chàng
dǐng wèi
dǐng pēng
dǐng zhì
dǐng yóu
dǐng jiǎo
dǐng jù
dǐng shàn
dǐng fǔ
dǐng chū
dǐng shèng
dǐng zuò
dǐng zhēng
dǐng kē
dǐng fēn
dǐng jiǎo
dǐng é
⒈ 举鼎之具。亦借指鼎。
引《文选·史岑＜出师颂＞》：“泽霑遐荒，功铭鼎鉉。”
李善注引《礼记》：“夫鼎者有铭，铭者，论譔其先祖之德美功烈勋劳而酌之祭器，自成其名焉。”
晋葛洪《抱朴子·诘鲍》：“弃鼎鉉而为生臊之食，废针石而任自然之病。”
明许自昌《水浒记·论心》：“酬死士万金立散，答君恩一剑时悬，且雌伏自功曹，有日名垂鼎鉉。”
⒉ 指宰相。
引《隶释·汉巴郡太守樊敏碑》：“书载俊乂，股肱干楨，有物有则，模楷后生，宜参鼎鉉，稽建皇灵。”
唐韩愈《为韦相公让官表》：“何意恩泽益深，猥令超参鼎鉉，窃自惟度，实不堪任。”
清蒋士铨《桂林霜·议恤》：“世掌丝纶，官居鼎鉉，中书惭，任调燮。”