dǐng gé
dǐng fēn
dǐng néng
dǐng hēng
dǐng zhì
dǐng chēng
dǐng hú
dǐng yùn
dǐng gé
dǐng shí
dǐng xīng
dǐng qì
dǐng shí
dǐng zhì
dǐng fá
dǐng yǎng
dǐng yuè
dǐng zhóu
dǐng zhēng
dǐng yú
dǐng yuán
dǐng guà
dǐng ròu
dǐng zhōng
dǐng xìng
dǐng huái
dǐng fǔ
dǐng yí
dǐng lì
dǐng liè
dǐng é
dǐng zú
dǐng xīn
dǐng lái
dǐng shì
dǐng ěr
dǐng chāng
dǐng hú
dǐng fù
dǐng yíng
dǐng yóu
dǐng pēng
dǐng jiǎ
dǐng zéi
dǐng fù
dǐng guó
dǐng yì
dǐng zú
dǐng cì
dǐng lún
dǐng jiàn
dǐng tú
dǐng chén
dǐng lù
dǐng jiàn
dǐng xiàng
dǐng mìng
dǐng lú
dǐng mén
dǐng yán
dǐng shé
dǐng xuàn
dǐng zhá
dǐng chàng
dǐng guì
dǐng xí
dǐng fèi
dǐng jù
dǐng wèi
dǐng shè
dǐng zhǐ
dǐng wèi
dǐng guān
dǐng bì
dǐng yè
dǐng huàn
dǐng nài
dǐng zhì
dǐng zhì
dǐng dìng
dǐng kuì
dǐng rèn
dǐng zhù
dǐng yí
dǐng fǔ
dǐng tái
dǐng guō
dǐng xíng
dǐng fǔ
dǐng shèng
dǐng jiǎo
dǐng yòu
dǐng zhòng
dǐng chū
dǐng nào
dǐng shì
dǐng chéng
dǐng huò
dǐng shàn
dǐng zuò
dǐng sù
dǐng kē
dǐng lì
dǐng dǐng
dǐng yù
dǐng lǚ
dǐng zhēn
dǐng fú
dǐng qì
dǐng zǔ
dǐng sī
dǐng míng
dǐng jiǎo
⒈ 鼎与鬲。泛指煮器。
引唐陆龟蒙《食鱼》诗：“江南春旱鱼无泽，岁晏未曾腥鼎鬲。”
宋司马光《旬虑十七韵呈同舍》诗：“蜚鸟开樊笼，跳鱼出鼎鬲。”
元吾丘衍《周秦刻石释音·郑樵石鼓音序》：“呜呼，鼎鬲远矣。世变风移，石鼓者，其立碑之渐与。”
鼎dǐng(1)（名）古代煮东西用的器物；三足两耳：钟～。(2)（副）正当、 正在：～盛。
鬲读音：gé,lì[ gé ]1. 〔鬲津河〕古水名，即今漳卫新河，是中国河北、山东两省的界河。