sè huāng
sàng huāng
tuí huāng
kāi huāng
shěn huāng
yōu huāng
huà huāng
luò huāng
dōng huāng
yán huāng
mǐn huāng
bào huāng
xiōng huāng
hāo huāng
liǎo huāng
táo huāng
dǎo huāng
nán huāng
wén huāng
hūn huāng
hóng huāng
zhá huāng
jū huāng
huái huāng
shā huāng
yín huāng
rè huāng
liáo huāng
qián huāng
qiū huāng
róng huāng
yín huāng
yě huāng
yí huāng
chú huāng
liáo huāng
yào huāng
liào huāng
zāi huāng
shāo huāng
nào huāng
wú huāng
pò huāng
huì huāng
āi huāng
máng huāng
wú huāng
wài huāng
bèi huāng
hán huāng
yǎn huāng
luò huāng
màn huāng
zāo huāng
chūn huāng
qióng huāng
jiāo huāng
hào huāng
pán huāng
mào huāng
fǔ huāng
dài huāng
cán huāng
suì huāng
jīng huāng
liú huāng
jiǔ huāng
gōng huāng
bào huāng
xiá huāng
mào huāng
dù huāng
sì huāng
dān huāng
bǎn huāng
diāo huāng
jī huang
kōng huāng
láng huāng
tóu huāng
liáng huāng
gān huāng
xū huāng
jiǎn huāng
zhōu huāng
cháng huāng
jí huāng
shú huāng
cǎo huāng
shān huāng
bīng huāng
kāng huāng
biān huāng
běi huāng
dù huāng
dān huāng
bā huāng
fěi huāng
yì huāng
kāi huāng
tān huāng
shuǐ huāng
chen huāng
pāo huāng
shí huāng
kuáng huāng
yuǎn huāng
mǎi huāng
gào huāng
xī huāng
diāo huāng
bì huāng
qiàn huāng
qín huāng
mài huāng
tiān huāng
xì huāng
dà huāng
tà huāng
hóng huāng
nián huāng
cuì huāng
guān huāng
hū huāng
diū huāng
kěn huāng
zhèn huāng
zhēn huāng
dùn huāng
jiù huāng
jiǔ huāng
xuān huāng
xián huāng
yí huāng
tuò huāng
hàn huāng
fàng huāng
pǎo huāng
mán huāng
bāo huāng
bēi huāng
lóng huāng
⒈ 昏聩；糊涂。
引《汉书·刑法志》：“周道既衰， 穆王眊荒，命甫侯度时作刑，以詰四方。”
颜师古注：“穆王，昭王之子也，享国既百年，而王眊乱荒忽，乃命甫侯为司寇，商度时宜，而作刑之制，以治四方也。”
眊mào（形）眼睛昏花；看不清楚。
荒读音：huāng荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。