qiū jǐng
qiū xū
qiū chéng
qiū wú
qiū jǐn
qiū yíng
qiū yīn
qiū lǒng
qiū mǐn
qiū mén
qiū bǎn
qiū dǎo
qiū zhǒng
qiū chéng
qiū gài
qiū yǐn
qiū fán
qiū líng
qiū fù
qiū fēng
qiū mù
qiū ā
qiū lǒng
qiū shǒu
qiū shān
qiū niú
qiū luò
qiū bā
qiū jiǎ
qiū fù
qiū yuè
qiū yǐn
qiū tíng
qiū lóng
qiū hè
qiū zhí
qiū nǎo
qiū lǒng
qiū tán
qiū zhěn
qiū kū
qiū yì
qiū kē
qiū cè
qiū xū
qiū fén
qiū chuán
qiū lǐ
qiū yǔ
qiū dié
qiū dàn
qiū yuán
qiū shù
qiū nǎo
qiū diàn
qiū suǒ
qiū mín
qiū huāng
qiū mù
qiū lín
qiū zhào
qiū sǎo
qiū rǎng
qiū yú
qiū yuán
chú huāng
yào huāng
āi huāng
diāo huāng
luò huāng
mán huāng
hóng huāng
qiàn huāng
máng huāng
qióng huāng
kāi huāng
tóu huāng
yǎn huāng
hóng huāng
tuò huāng
kōng huāng
xì huāng
dà huāng
zhèn huāng
dùn huāng
lóng huāng
pò huāng
liǎo huāng
huà huāng
dài huāng
tuí huāng
xī huāng
yín huāng
táo huāng
sè huāng
shí huāng
láng huāng
wài huāng
gōng huāng
sì huāng
hāo huāng
bā huāng
cháng huāng
rè huāng
jiǔ huāng
jiāo huāng
zhēn huāng
xū huāng
jīng huāng
yí huāng
tà huāng
shā huāng
jiù huāng
cǎo huāng
tiān huāng
mǎi huāng
guān huāng
qián huāng
kāi huāng
jī huang
biān huāng
diāo huāng
pāo huāng
wú huāng
mào huāng
shāo huāng
běi huāng
jiǎn huāng
yuǎn huāng
mǐn huāng
pán huāng
kuáng huāng
dǎo huāng
pǎo huāng
zāi huāng
màn huāng
chen huāng
kěn huāng
yōu huāng
hūn huāng
shuǐ huāng
cán huāng
huái huāng
qiū huāng
liú huāng
cuì huāng
bǎn huāng
kāng huāng
hán huāng
fàng huāng
huì huāng
yán huāng
xiōng huāng
bīng huāng
xuān huāng
jū huāng
bèi huāng
nán huāng
zhōu huāng
zhá huāng
dān huāng
hàn huāng
shān huāng
hào huāng
xián huāng
sàng huāng
wú huāng
liáng huāng
mào huāng
gān huāng
fǔ huāng
suì huāng
liáo huāng
nào huāng
bì huāng
róng huāng
fěi huāng
tān huāng
wén huāng
bēi huāng
qín huāng
dù huāng
hū huāng
bāo huāng
diū huāng
dōng huāng
zāo huāng
mài huāng
yì huāng
chūn huāng
liào huāng
dù huāng
jí huāng
liáo huāng
jiǔ huāng
shěn huāng
yě huāng
bào huāng
gào huāng
shú huāng
nián huāng
bào huāng
yí huāng
luò huāng
dān huāng
xiá huāng
yín huāng
空旷；荒凉。
荒野；废墟。
⒈ 空旷；荒凉。
引汉王符《潜夫论·实边》：“边地遂以丘荒，至今无人。”
晋陆机《叹逝赋》：“悼堂搆之隤瘁，慜城闕之丘荒。”
前蜀韦庄《小将张彦射虎歌》：“天生天杀岂天怒，忍使朝朝餵猛虎。关东驛路多丘荒，行人最忌税人场。”
⒉ 荒野；废墟。
引《后汉书·梁冀传》：“包含山藪，远带丘荒，周旋封域，殆将千里。”
《三国演义》第一百回：“吾军兵强而马壮，大将虎奋以龙驤；扫秦川为平壤，荡魏国作丘荒。”
丘qiū(1)（名）小土山；土堆：荒～｜沙～｜坟～｜～子。(2)（动）浮厝：先把棺材～起来。(3)（量）水田分隔成大小不同的块；一块叫一丘：一～田。(4)姓。
荒读音：huāng荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。