wú zá
wú huāng
wú mí
wú lèi
wú bó
wú màn
wú liè
wú bǐ
wú huì
wú gēn
wú lǐ
wú bó
wú yì
wú màn
wú yīn
wú kuàng
wú mèi
wú huì
wú huì
wú qiǎn
wú miè
wú yí
wú jué
wú lèi
wú cí
wú huì
wú fèi
wú wú
wú jīng
wú chéng
wú gěng
bǎn huāng
fàng huāng
jiù huāng
fǔ huāng
bīng huāng
xī huāng
hào huāng
xián huāng
xì huāng
mán huāng
pāo huāng
běi huāng
liáng huāng
huì huāng
suì huāng
hàn huāng
dù huāng
dài huāng
zāi huāng
dǎo huāng
liú huāng
liáo huāng
shān huāng
jiǎn huāng
chen huāng
jīng huāng
mào huāng
shěn huāng
mài huāng
hán huāng
shí huāng
bēi huāng
yǎn huāng
nào huāng
xuān huāng
zhōu huāng
shuǐ huāng
yí huāng
róng huāng
liáo huāng
hū huāng
cuì huāng
xū huāng
tuí huāng
zhèn huāng
wú huāng
yōu huāng
tān huāng
yuǎn huāng
qián huāng
máng huāng
gōng huāng
nián huāng
táo huāng
jí huāng
bèi huāng
xiá huāng
biān huāng
sì huāng
hūn huāng
zhēn huāng
mǐn huāng
yào huāng
dān huāng
liǎo huāng
tuò huāng
shā huāng
cháng huāng
wài huāng
bào huāng
hóng huāng
huà huāng
jiāo huāng
jiǔ huāng
kāi huāng
shāo huāng
wén huāng
mǎi huāng
luò huāng
huái huāng
qiàn huāng
cǎo huāng
shú huāng
gào huāng
qín huāng
yán huāng
pǎo huāng
chú huāng
luò huāng
tóu huāng
qióng huāng
liào huāng
zhá huāng
yín huāng
bì huāng
láng huāng
yí huāng
bā huāng
yín huāng
dān huāng
dùn huāng
qiū huāng
kāng huāng
cán huāng
màn huāng
diāo huāng
hóng huāng
kuáng huāng
jī huang
yì huāng
kěn huāng
yě huāng
tiān huāng
tà huāng
pán huāng
pò huāng
rè huāng
jū huāng
lóng huāng
kāi huāng
wú huāng
hāo huāng
jiǔ huāng
dōng huāng
dà huāng
fěi huāng
nán huāng
mào huāng
zāo huāng
āi huāng
kōng huāng
bāo huāng
xiōng huāng
sè huāng
bào huāng
diāo huāng
gān huāng
sàng huāng
dù huāng
chūn huāng
guān huāng
diū huāng
⒈ 荒芜。
引三国魏阮籍《东平赋》：“其土田则原壤芜荒，树艺失时。”
唐元稹《答胡灵之》诗：“铅钝丁寧淬，芜荒展转耕。”
芜(1)〈书〉(2)（形）草长得多而乱。(3)（名）乱草丛生的地方。(4)（形）比喻杂乱（多指文辞）。
荒读音：huāng荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。