zhōng jiàn
lù jiàn
jīn jiàn
zhú jiàn
shí jiàn
gēng jiàn
shé jiàn
xìn jiàn
hāo jiàn
liǔ jiàn
dōng jiàn
chán jiàn
fú jiàn
shén jiàn
wǔ jiàn
bǐ jiàn
yí jiàn
xián jiàn
líng jiàn
bǎi jiàn
yù jiàn
měi jiàn
xīng jiàn
bào jiàn
xiū jiàn
nǔ jiàn
cóng jiàn
fēi jiàn
fàng jiàn
liú jiàn
lěng jiàn
pī jiàn
qì jiàn
zhāo jiàn
lòu jiàn
xiǎng jiàn
huà jiàn
qiú jiàn
dú jiàn
nèn jiàn
xiǎo jiàn
biān jiàn
huò jiàn
chì jiàn
niǎo jiàn
guà jiàn
yuè jiàn
àn jiàn
míng jiàn
duān jiàn
hú jiàn
lì jiàn
dāo jiàn
hú jiàn
kān jiàn
guǐ jiàn
èr jiàn
ěr jiàn
shào jiàn
yín jiàn
lián jiàn
qiū jiàn
jí jiàn
xián jiàn
fā jiàn
shuǐ jiàn
shōu jiàn
chūn jiàn
yǔ jiàn
jī jiàn
shè jiàn
huǎn jiàn
nì jiàn
chuán jiàn
tǒng jiàn
lìng jiàn
huǒ jiàn
yún jiàn
gǔ jiàn
xiū jiàn
yī jiàn
chī jiàn
⒈ 以蓬蒿制作之箭。用以比喻无用而不足惜之物。
引《三国志·魏志·明帝纪》“新城太守孟达反，詔驃骑将军司马宣王讨之” 裴松之注引三国魏鱼豢《魏略》：“时众臣或以为待之太猥，又不宜委以方任。王闻之曰：‘吾保其无他，亦譬以蒿箭射蒿中耳。’”
《北史·源彪传》：“国家待遇淮南，失之同於蒿箭。”
蒿hāo（名）（～子）通常指花小、叶子作羽状分裂、有某种特殊气味的草本植物。
箭读音：jiàn箭jiàn（名）古代兵器；长约二、三尺的细杆装上尖头；杆的末梢附有羽毛；搭在弓弩上发射。