chūn jiàn
biān jiàn
zhú jiàn
shuǐ jiàn
jī jiàn
xīng jiàn
fú jiàn
huò jiàn
gēng jiàn
pī jiàn
qiū jiàn
huà jiàn
xiǎng jiàn
yuè jiàn
xiǎo jiàn
zhāo jiàn
kān jiàn
cóng jiàn
zhōng jiàn
huǎn jiàn
lòu jiàn
yín jiàn
nì jiàn
shōu jiàn
xián jiàn
chī jiàn
dāo jiàn
lěng jiàn
dú jiàn
chuán jiàn
lù jiàn
gǔ jiàn
qì jiàn
shào jiàn
dōng jiàn
xián jiàn
líng jiàn
shí jiàn
fàng jiàn
lìng jiàn
yī jiàn
fēi jiàn
hú jiàn
hú jiàn
wǔ jiàn
jīn jiàn
lián jiàn
měi jiàn
duān jiàn
nèn jiàn
nǔ jiàn
chán jiàn
guà jiàn
èr jiàn
fā jiàn
ěr jiàn
liú jiàn
xìn jiàn
yù jiàn
niǎo jiàn
bǎi jiàn
yí jiàn
qiú jiàn
shé jiàn
tǒng jiàn
xiū jiàn
xiū jiàn
chì jiàn
míng jiàn
bào jiàn
yǔ jiàn
àn jiàn
bǐ jiàn
shén jiàn
yún jiàn
hāo jiàn
huǒ jiàn
liǔ jiàn
lì jiàn
shè jiàn
guǐ jiàn
jí jiàn
⒈ 箭头较薄而阔，箭杆较长的一种箭。
引《清会典图·武备四·弓箭一》：“皇帝行围箭二，杨木为笴。其一鈚箭，长二尺九寸，铁鏃长二寸五分，阔一寸三分，笴首饰黑桃皮，皁鵰羽，羽閒朱，括髤朱，旁裹緑茧。”
《清会典·兵部十·武库清吏司》：“笴用柳木或樺木，首饰鹤羽，鏃以铁为之，曰鈚箭。”
一种箭头宽薄，箭杆长的箭。
1.一种较宽较薄的箭头：“长～逐狡兔。”
2.铁。
3.犁刃。
箭读音：jiàn箭jiàn（名）古代兵器；长约二、三尺的细杆装上尖头；杆的末梢附有羽毛；搭在弓弩上发射。