xiū jiàn
yù jiàn
xìn jiàn
ěr jiàn
nèn jiàn
chán jiàn
měi jiàn
shé jiàn
huǒ jiàn
cóng jiàn
qiú jiàn
míng jiàn
xiǎng jiàn
líng jiàn
shí jiàn
gēng jiàn
lìng jiàn
liǔ jiàn
jī jiàn
lù jiàn
biān jiàn
niǎo jiàn
chì jiàn
hāo jiàn
dú jiàn
hú jiàn
nǔ jiàn
xīng jiàn
jīn jiàn
xián jiàn
bǎi jiàn
huà jiàn
zhú jiàn
guǐ jiàn
chuán jiàn
yín jiàn
shè jiàn
kān jiàn
duān jiàn
àn jiàn
liú jiàn
fú jiàn
jí jiàn
shōu jiàn
guà jiàn
huǎn jiàn
qì jiàn
qiū jiàn
lián jiàn
yí jiàn
dāo jiàn
shuǐ jiàn
lì jiàn
dōng jiàn
yī jiàn
wǔ jiàn
xián jiàn
tǒng jiàn
xiū jiàn
bào jiàn
xiǎo jiàn
shén jiàn
lěng jiàn
fēi jiàn
bǐ jiàn
èr jiàn
yún jiàn
zhāo jiàn
zhōng jiàn
huò jiàn
yǔ jiàn
fàng jiàn
shào jiàn
yuè jiàn
chī jiàn
fā jiàn
hú jiàn
gǔ jiàn
chūn jiàn
lòu jiàn
pī jiàn
nì jiàn
⒈ 宋代皇帝郊祀礼毕，还阙门时，行勘箭之仪。规定用竹签为箭，由金吾掌握；另以金涂铜为镞，由驾前掌握。镞端用以合符，符合，即开门。参见“勘契”。
引宋沉括《梦溪笔谈·故事一》：“大驾卤簿中有勘箭，如古之勘契也。”
《宋史·礼志一》：“南郊，乘舆所过，必勘箭然后出入。”
1.校订；核对：～误。校～。
2.实地查看；探测：～探。～查。～验。
箭读音：jiàn箭jiàn（名）古代兵器；长约二、三尺的细杆装上尖头；杆的末梢附有羽毛；搭在弓弩上发射。