xiāng jìn
xiāng kè
xiāng hé
xiāng mèng
xiāng tíng
xiāng hù
xiāng yì
xiāng zhí
xiāng shù
xiāng yě
xiāng chén
xiāng dǎng
xiāng shī
xiāng tuán
xiāng cóng
xiāng bīn
xiāng cūn
xiāng dié
xiāng chǎng
xiāng yuē
xiāng bǎng
xiāng juàn
xiāng nuó
xiāng niàn
xiāng xia
xiāng yòng
xiāng rǎng
xiāng xiàn
xiāng bì
xiāng hún
xiāng yú
xiāng dì
xiāng gōng
xiāng jiù
xiāng fén
xiāng nián
xiāng lǎo
xiāng bà
xiāng yè
xiāng yǐn
xiāng tóu
xiāng yú
xiāng jiā
xiāng tǔ
xiāng miàn
xiāng lóu
xiāng chéng
xiāng ěr
xiāng qīn
xiāng shàn
xiāng huàn
xiāng shì
xiāng gū
xiāng bà
xiāng zhèn
xiāng tán
xiāng chóu
xiāng bīng
xiāng jiàn
xiāng dǒng
xiāng shān
xiāng jù
xiāng mò
xiāng jǔ
xiāng lái
xiāng bù
xiāng mín
xiāng hóng
xiāng dū
xiāng lèi
xiāng gòng
xiāng bǎo
xiāng mù
xiāng bǐ
xiāng jūn
xiāng dù
xiāng bèi
xiāng shū
xiāng jiàn
xiāng dá
xiāng lǘ
xiāng yīn
xiāng yuán
xiāng huà
xiāng diào
xiāng zhé
xiāng róng
xiāng kē
xiāng jǐng
xiāng yóu
xiāng qíng
xiāng fù
xiāng pì
xiāng jùn
xiāng jiān
xiāng guó
xiāng huì
xiāng cūn
xiāng dīng
xiāng chǎn
xiāng qì
xiāng héng
xiāng guān
xiāng lǐ
xiāng chéng
xiāng sú
xiāng nóng
xiāng xiào
xiāng qǐng
xiāng zhé
xiāng lè
xiāng pǔ
xiāng wèn
xiāng fēng
xiāng yù
xiāng sī
xiāng rén
xiāng mò
xiāng bā
xiāng nán
xiāng shè
xiāng lín
xiāng cháng
xiāng lǐ
xiāng shú
xiāng zǐ
xiāng wàng
xiāng fāng
xiāng gù
xiāng hòu
xiāng fū
xiāng yì
xiāng jí
xiāng píng
xiāng bāng
xiāng dǎo
xiāng cí
xiāng xián
zé lín
bìng lín
bǎo lín
liǎng lín
bì lín
dōng lín
lǐ lín
pí lín
huán lín
mù lín
cūn lín
hé lín
gāo lín
qiān lín
bǐ lín
qiē lín
gé lín
jīn lín
yǒu lín
bǔ lín
qǐ lín
wàng lín
pái lín
qiáng lín
wú lín
bǎo lín
chē lín
pián lín
dé lín
fù lín
jiē lín
jiē lín
jìn lín
tōng lín
zhuǎn lín
shàn lín
xiāng lín
gǔ lín
páng lín
mǒ lín
mù lín
huān lín
bī lín
nán lín
běi lín
zuǒ lín
zhōu lín
zhào lín
yá lín
qīn lín
xī lín
chǔ lín
fēi lín
mài lín
gōng lín
bàng lín
mǎi lín
jǐn lín
jū lín
yì lín
sān lín
chén lín
mèng lín
sì lín
jié lín
dì lín
bā lín
xiāng lín
fāng lín
tiē lín
duì lín
乡邻xiānglín
(1) 同住在一个乡镇的人
例乡邻们和睦相处例乡邻之生日蹙。——唐·柳宗元《捕蛇者说》hAo86.英villager(2) 又
例吾乡邻之死⒈ 亦作“乡隣”。同乡;邻居。
引《孟子·离娄下》:“乡邻有鬭者,被髮缨冠而往救之,则惑也。”
宋陆游《戏咏闲适》:“説与乡邻当贺我,死前长作自由身。”
清俞蛟《梦厂杂著·春明丛说下·义夫贞妇传》:“孝思服闋,正拟赴晋,闻外父卒,遂直趋平谷,访其乡隣。”
洪深《香稻米》第一幕:“大家都是乡邻,帮忙也是应该的。”
同一乡里的人。
乡(1)(名)乡村(跟‘城’相对):~间|下~|城~物资。(2)(名)家乡:~音|背井离~。(3)(名)行政区划的基层单位;由县或县以下的区领导:~镇|~长。
邻读音:lín邻lín(1)(名)住处接近的人家:四~|东~|~人|远亲不如近~。(2)(形)邻接的;邻近的:~国|~县|~家|~座。