hùn dùn
hún míng
hùn máng
hùn yáo
hùn bǔ
hùn qìn
hún jiǎo
hùn xiè
hún xuān
hùn máng
hùn mēng
hùn yún
hùn rén
hùn yī
hùn huì
hùn rǎo
hùn zá
hùn zuò
hùn yǎng
hùn dā
hùn qìn
hùn yí
hùn xuè
hùn jiāo
hùn hún
hùn bìng
hùn hé
hùn shuō
hún huà
hùn qià
hùn shì
hùn dùn
hùn míng
hùn tóng
hùn yī
hùn lún
hùn luàn
hún jì
hùn chēng
hùn zhàng
hùn yuán
hùn dòu
hùn yán
hùn hòu
hùn chàn
hún qí
hùn cè
hùn xù
hùn mào
hùn shì
hùn dú
hùn hào
hùn míng
hùn róu
hùn fǎng
hùn lài
hùn nào
hùn gǒng
hùn fàn
hùn tōng
hùn wú
hùn zhàn
hùn yīn
hún dàn
hùn pāng
hùn sú
hún liáng
hùn biān
hún yú
hùn pēng
hùn móu
hùn jì
hùn tīng
hùn chéng
hùn táng
hùn shēn
hùn hùn
hùn hào
hùn huǎng
hùn rán
hún jiàn
hùn zhàng
hùn rù
hùn chōng
hùn náo
hùn hán
hùn qióng
hùn hòng
hùn chán
hùn xiáo
hùn hé
hùn pèng
hùn jìn
hún hé
hùn róng
hùn zǐ
hún cuò
hùn zhuó
hùn màn
mài máng
chūn máng
wāng máng
huāng máng
wēi máng
míng máng
jiǔ máng
miǎo máng
shū máng
dào máng
fēng máng
jiàn máng
dāo máng
gōu máng
běi máng
liǎn máng
zhūn máng
háo máng
jīng máng
mí máng
huì máng
gōu máng
hū máng
bā máng
yào máng
shí máng
wù máng
xiān máng
yǎn máng
fù máng
guāng máng
cì máng
hùn máng
qín máng
hán máng
nù máng
zhēn máng
zōu máng
qīng máng
fēng máng
lián máng
jiǎo máng
sēn máng
gǔ máng
chuí máng
hún máng
yí máng
háo máng
chài máng
⒈ 亦作“混茫”。
⒉ 混沌蒙昧。指上古人类未开化的状态。
引《庄子·缮性》：“古之人，在混芒之中。”
成玄英疏：“其时淳风未散，故处在混沌芒昧之中。”
晋葛洪《抱朴子·任命》：“盖闻灵机冥缅，混芒眇眛。”
⒊ 指混沌未分状。
引唐李白《大鹏赋》：“当胸臆之掩画，若混茫之未判。”
⒋ 指广大无边的境界。
引唐杜甫《滟滪堆》诗：“天意存倾覆，神功接混茫。”
宋朱熹《马上举韩退之话口占》：“昨日风烟接混芒，今朝紫翠插青苍。”
明李东阳《＜南行稿＞序》：“连山大江，境象开豁，廓然若小宇宙而游混茫者，信天下之大观也。”
清魏源《＜国朝古文类钞＞叙》：“生其间者，其气昌明，其声宫喤，其见闻瑰軼而混芒。”
⒌ 混杂不清；模糊。
引清龚自珍《古史钩沉论二》：“列国小学不明，声音混茫，各操其方，微孔子之雅言，古韵其亡乎！”
叶圣陶《城中·微波》：“群山已没入乳白色的雾气，湖面盖着混茫的青烟。”
不分明的样子。指上古未开化的状态。《庄子．缮性》：「古之人在混芒之中，与一世而得澹漠焉。」也作「混茫」。
1. 搀杂在一起：混杂。混和。混同。混淆。混为一谈。
2. 乱，胡乱：混乱。混世魔王。
3. 蒙，充：蒙混。混充。混进。鱼目混珠。
4. 苟且度过：胡混。混事。
芒读音：máng芒máng(1)（名）草本植物；生于山地和田野间；果实多毛。(2)（名）某些禾本科植物子实的外壳上长的针状物。