péng yǒu
péng qī
péng lǚ
péng gù
péng zān
péng shàn
péng chóu
péng jiù
péng tú
péng yóu
péng xīn
péng lái
péng gōng
péng lèi
péng yì
péng zhī
péng yǐn
péng xīng
péng yà
péng zūn
péng yín
péng shān
péng chái
péng yuán
péng chōng
péng xiào
péng dǎng
péng hǎo
péng liáo
péng jiǔ
péng rén
péng yàn
péng kěn
péng chǐ
péng huǒ
péng bāng
péng jiǎ
péng cáo
péng bèi
péng chóu
péng yàn
péng sī
péng jiān
péng zhí
péng péng
péng bàn
péng xī
péng shí
péng ài
péng xié
péng chóu
péng shān
péng bǐ
péng tóu
péng xì
péng fēn
péng dǔ
péng jiā
péng cóng
péng liáo
péng shé
péng fù
péng huáng
péng huì
péng shān
⒈ 犹勾结。
引《新唐书·刘蕡传》：“方宦人握兵，构制海内，号曰‘北司’，凶丑朋挻，外胁羣臣，内掣侮天子， 蕡常痛疾。”
朋péng(1)（名）朋友：良～｜宾～满座。(2)（名）〈书〉结党：～比为奸。(3)（名）〈书〉伦比：硕大无～。
挻读音：shān1.长（与“短”相对）。
2.引发；延及：～祸。～灾。～乱四方。
3.取。
4.揉和：“丸～雕琢，刻镂钻笮。”