péng xì
péng cóng
péng yín
péng qī
péng jiā
péng rén
péng xiào
péng gōng
péng chái
péng sī
péng cáo
péng liáo
péng fēn
péng huǒ
péng bàn
péng lái
péng liáo
péng bāng
péng xī
péng shí
péng shàn
péng dǔ
péng huì
péng yàn
péng yǒu
péng gù
péng yì
péng yàn
péng shé
péng zhī
péng zhí
péng huáng
péng lǚ
péng yuán
péng xīn
péng yà
péng chóu
péng jiù
péng jiǎ
péng bèi
péng tú
péng yǐn
péng chóu
péng xié
péng chōng
péng dǎng
péng bǐ
péng lèi
péng zūn
péng yóu
péng shān
péng chóu
péng hǎo
péng xīng
péng kěn
péng péng
péng shān
péng tóu
péng jiǔ
péng zān
péng ài
péng fù
péng chǐ
péng jiān
fù zhí
gǔ zhí
jiǒng zhí
shōu zhí
jiān zhí
jiāo zhí
mí zhí
bó zhí
jū zhí
yū zhí
shēn zhí
ní zhí
yōu zhí
què zhí
niù zhí
zūn zhí
qiān zhí
zhǔn zhí
jié zhí
fēng zhí
lǎn zhí
qiú zhí
huàn zhí
huí zhí
fǎ zhí
fāng zhí
chuān zhí
kēng zhí
lùn zhí
pì zhí
qín zhí
jìn zhí
bǔ zhí
bǎi zhí
yào zhí
gū zhí
péng zhí
pì zhí
fú zhí
bǐng zhí
pò zhí
wú zhí
wǒ zhí
piān zhí
huái zhí
zhēng zhí
zé zhí
dìng zhí
jìng zhí
guǎn zhí
zhì zhí
kēng zhí
bù zhí
shì zhí
zhǔ zhí
cāo zhí
qū zhí
zǎi zhí
gù zhí
liáng zhí
wàng zhí
cún zhí
mào zhí
⒈ 朋友，执友。
引隋卢思道《卢纪室诔》：“爰在弱龄，孤根（迥）立，内无怙恃，外寡朋执。”
《隋书·辛德源传》：“恭慎表於闺门，谦撝著於朋执。”
唐李邕《臧公神道碑》：“朋执义之，昆弟友之。”
朋péng(1)（名）朋友：良～｜宾～满座。(2)（名）〈书〉结党：～比为奸。(3)（名）〈书〉伦比：硕大无～。
执读音：zhí执zhí(1)（动）拿着：～笔｜～鞭。(2)（动）执掌：～教｜～事｜～政。(3)（动）坚持：～意。(4)（动）执行：～法。(5)（动）〈书〉捉住：战败被～。(6)（名）凭单：回～。(7)姓。