mèng shuō
mèng jiāng
mèng láo
mèng zhū
mèng yuè
mèng cháng
mèng mǔ
mèng xì
mèng xiǎng
mèng huái
mèng cháng
mèng jīn
mèng zhū
mèng lǎo
mèng lín
mèng jū
mèng wǔ
mèng pó
mèng sǒu
mèng kē
mèng bēn
mèng zhū
mèng zhú
mèng jìn
mèng làng
mèng xià
mèng yì
mèng yáng
mèng xiǎng
mèng zōu
mèng tíng
mèng qīng
mèng lè
mèng mén
mèng guāng
mèng dōng
mèng chūn
mèng xún
mèng niǎo
mèng qiū
mèng hán
mèng zǐ
mèng hòu
mèng jiāo
mèng jí
mèng zhī
mèng jiāo
èr jiāo
biān jiāo
jìn jiāo
chún jiāo
mìng jiāo
nóng jiāo
cūn jiāo
yān jiāo
dōng jiāo
cháng jiāo
jīn jiāo
chéng jiāo
lè jiāo
xuán jiāo
dì jiāo
jiāng jiāo
qióng jiāo
qí jiāo
sān jiāo
shān jiāo
dì jiāo
yún jiāo
běi jiāo
pèi jiāo
yīn jiāo
huāng jiāo
chǔ jiāo
zhōng jiāo
shì jiāo
fāng jiāo
dì jiāo
qīng jiāo
méng jiāo
nán jiāo
jiāng jiāo
sì jiāo
yuǎn jiāo
bǔ jiāo
suì jiāo
tiān jiāo
guó jiāo
hán jiāo
孟郊Mèng Jiāo
(1) (751—814) 字东野,湖州武康(现在浙江省德清县)人。他写的一首歌颂母爱的诗,千百年来一直脍炙人口
英Meng Jiao人名。(西元751~814)字东野,湖州武康人,唐代诗人。性狷介,为诗有理致,然思苦奇涩,韩愈引为忘年交。与贾岛齐名,有郊寒岛瘦之称。著有《孟东野诗集》。
孟mèng(1)(形)指农历一季的第一个月。参看“仲”、“季”。(2)(形)旧时在兄弟排行里代表最大的。(3)(形)(Mèng)姓。
郊读音:jiāo郊jiāo(名)城市周围的地区:四~|~外|~野|~游。