cǎn jǔ
cǎn kuì
cǎn qī
cǎn nüè
cǎn jí
cǎn shū
cǎn yuàn
cǎn wáng
cǎn shā
cǎn yù
cǎn hé
cǎn jí
cǎn xù
cǎn huáng
cǎn qī
cǎn hèn
cǎn bài
cǎn zǐ
cǎn xiào
cǎn jié
cǎn lǐn
cǎn huò
cǎn yù
cǎn shāng
cǎn lì
cǎn lǐn
cǎn dào
cǎn tì
cǎn zhòng
cǎn jiē
cǎn sù
cǎn cǎn
cǎn hé
cǎn kuàng
cǎn kuì
cǎn jǔ
cǎn fù
cǎn dú
cǎn jì
cǎn zhuàng
cǎn lǜ
cǎn ěr
cǎn zú
cǎn chǔ
cǎn chuàng
cǎn nán
cǎn tòng
cǎn jìng
cǎn jǐng
cǎn yān
cǎn nù
cǎn qiē
cǎn àn
cǎn lǐn
cǎn jù
cǎn àn
cǎn xiàng
cǎn hū
cǎn huáng
cǎn kǔ
cǎn liè
cǎn jiē
cǎn mù
cǎn huī
cǎn hào
cǎn jìn
cǎn qī
cǎn xiū
cǎn fú
cǎn biàn
cǎn cù
cǎn lù
cǎn yīn
cǎn liè
cǎn cè
cǎn shì
cǎn dàn
cǎn yán
cǎn cù
cǎn liè
cǎn yáng
cǎn róng
cǎn lǜ
cǎn cuì
cǎn dú
cǎn wén
cǎn jié
cǎn dāo
cǎn huái
cǎn àn
cǎn bào
cǎn bù
cǎn è
cǎn kù
cǎn dài
cǎn lì
cǎn tòng
cǎn kè
cǎn dàn
cǎn hé
cǎn yù
cǎn jué
cǎn dá
cǎn rán
cǎn bái
cǎn jiào
cǎn pì
cǎn àn
chàng shū
cǎn shū
zhòng shū
cāng shū
kē shū
xī shū
yuán shū
qīng shū
chāng shū
wàng shū
ān shū
xī shū
pù shū
qún shū
diàn shū
xiá shū
xián shū
gē shū
juǎn shū
yáng shū
jiāo shū
kuān shū
qún shū
qīng shū
shū shū
fā shū
huí shū
jīng shū
shēn shū
gèn shū
zhǎn shū
⒈ 后以“惨舒”指忧乐、宽严、盛衰等。
引汉张衡《西京赋》：“夫人在阳时则舒，在阴时则惨，此牵乎天者也。”
南朝梁刘勰《文心雕龙·物色》：“春秋代序，阴阳惨舒，物色之动，心亦摇矣。”
唐郑处诲《明皇杂录》卷上：“国忠恃势倨贵，使人之惨舒，出於咄嗟。”
宋王禹偁《送廖及序》：“戎车未息，民赋且繁。惨舒之权，虽制於郡国，字育之道，亦繫於令长。”
明何良俊《四友斋丛说·史九》：“此於民情之休戚，世道之惨舒，君子可以观变矣。”
惨cǎn(1)（形）悲惨；凄惨：～不忍睹。(2)（形）程度严重；利害：～败。(3)（形）凶恶；狠毒：～无人道。
舒读音：shū舒shū(1)本义：（动）伸展；宽解（拘束或憋闷状态）：（动）伸展；宽解（拘束或憋闷状态）(2)〈书〉（形）缓慢；从容：～缓。(3)姓。