mù rén
mù jiān
mù zǐ
mù qí
mù shù
mù gōng
mù shī
mù fàng
mù lìng
mù xiāng
mù zhèng
mù niú
mù suǒ
mù qún
mù yè
mù shù
mù dī
mù yú
mù yǎng
mù bāo
mù fù
mù dīng
mù chú
mù cháng
mù yě
mù zì
mù dì
mù mí
mù dú
mù mǎ
mù quǎn
mù fū
mù shēn
mù xù
mù qún
mù sù
mù dí
mù xīn
mù xiào
mù cǎo
mù shǒu
mù gōng
mù bó
mù qū
mù chǎng
mù tóng
mù guī
mù sī
mù zǎi
mù yǔ
mù hù
mù cáo
mù cuì
mù nú
mù mín
mù shì
mù shī
mù yáng
mù gē
mù tián
mù ér
mù chǎng
mù zhǔ
mù yuàn
mù dào
chóng bó
huān bó
shè bó
yǎn bó
zhù bó
luò bó
shū bai
sàn bó
dù bó
méng bó
fēng bó
jù bó
xī bó
zhī bó
lǎo bó
láng bó
zhòng bó
shào bó
shì bó
qiū bó
guàn bó
jǐng bó
shù bó
gēng bó
qí bó
hóu bó
àn bó
wǔ bó
jī bó
cài bó
xiàn bó
tíng bó
hǎi bó
fān bó
xiǎo bó
gē bó
shì bó
míng bó
zōng bó
méi bó
hé bó
xián bó
bāng bó
huá bó
cháng bó
xuē bó
tú bó
lóng bó
nǚ bó
xiān bó
jī bó
zhōu bó
péng bó
fāng bó
yú bó
yú bó
mù bó
kāng bó
hóng bó
jiāng bó
guān bó
sì bó
shī bó
huáng bó
chēng bó
qiān bó
cí bó
sēn bó
èr bó
piān bó
xiàng bó
qiáng bó
jù bó
jī bó
hù bó
bèn bó
ā bó
yù bó
gǔ bó
fēng bó
méi bó
tǔ bó
guó bó
dà bó
chán bó
jiǔ bó
shī bó
jùn bó
wén bó
guǐ bó
yān bó
tà bó
dū bó
xióng bó
lí bó
qiān bǎi
shān bó
biǎo bó
cóng bó
nán bó
bā bó
jiàng bó
suì bó
yáng bó
huǒ bó
cháng bó
zhǔ bó
hé bó
⒈ 称州郡长官。
引《汉书·朱博传》：“今部刺史居牧伯之位，秉一州之统，选第大吏，所荐位高至九卿，所恶立退，任重职大。”
晋李密《陈情事表》：“臣之辛苦，非独蜀之人士及二州牧伯所见明知，皇天后土，实所共鉴。”
唐李白《送韩準裴政孔巢父还山》诗：“出山揖牧伯，长啸轻衣簪。”
王琦注：“《尚书正义》：《曲礼》曰，九州之长曰牧。 《王制》曰，千里之外设方伯，八州八伯。然则牧、伯一也。伯者，主一州之长；牧者，言牧养下民。 郑玄曰：殷之州牧曰伯， 虞夏及周曰牧。后人称太守曰牧伯，本此。”
宋王栐《燕翼诒谋录》卷三：“太宗皇帝即位，牧伯皆遣子弟奉方物为贺。”
王闿运《常仪庵先生墓志铭并序》：“及君祖父，父子甲科，位登牧伯。”
州长。
牧mù（动）放牧；畜牧：～草｜～场｜～奴｜～人｜～羊｜～业。
伯读音：bǎi,bó[ bó ]1. 兄弟排行次序：伯仲（指兄弟的次第，喻事物不相上下）。
2. 父亲的哥哥：伯伯。伯父。伯母。
3. 对父辈戚友的尊称：老伯。世伯。
4. 封建制度五等爵位的第三等：伯爵。
5. 旧时对文章、道德足为表率者的尊称：“海内文章伯”。
6. 姓。