qiú zhù
qiú gàn
qiú jiàn
qiú chuáng
qiú zī
qiú wén
qiú lán
qiú jiǎo
qiú rán
qiú niǎn
qiú rán
qiú juàn
qiú suō
qiú chī
qiú jiǎ
qiú lì
qiú lóng
qiú shòu
qiú zhōng
qiú kē
qiú xiù
qiú zhī
qiú hù
qiú zhū
qiú xū
qiú hǔ
qiú gōng
qiú qū
qiú gài
qiú lú
qiú pán
qiú huì
qiú yán
qiú qǔ
qiú jié
qiú pán
qiú jìn
qiú jià
luán lóng
zhēng lóng
yì lóng
jiàn lóng
huàn lóng
yǔ lóng
zī lóng
chē lóng
dì lóng
tuó lóng
hé lóng
fú lóng
mù lóng
shā lóng
léi lóng
jǐng lóng
bān lóng
lǎo lóng
nào lóng
cì lóng
zhōng lóng
bái lóng
jiǎ lóng
yán lóng
bō lóng
jià lóng
bì lóng
pān lóng
wū lóng
ā lóng
niè lóng
lí lóng
shí lóng
liǎng lóng
huái lóng
shuāng lóng
yú lóng
qǐ lóng
shèn lóng
chuō lóng
qián lóng
tóu lóng
xiǎo lóng
hēi lóng
dú lóng
jiǔ lóng
zhuó lóng
yuán lóng
zhū lóng
hóng lóng
gǔn lóng
xiá lóng
jīn lóng
jù lóng
sān lóng
lái lóng
miù lóng
shān lóng
kū lóng
shuǎ lóng
tiān lóng
péng lóng
fēi lóng
féng lóng
chī lóng
yīng lóng
dēng lóng
yuè lóng
hài lóng
bān lóng
ná lóng
yù lóng
mǎ lóng
yīn lóng
jué lóng
shé lóng
kuí lóng
èr lóng
bō lóng
qún lóng
zǔ lóng
zhōng lóng
ní lóng
jiǎo lóng
cóng lóng
jiāo lóng
hàn lóng
zhēn lóng
guāi lóng
fēn lóng
cháng lóng
cuì lóng
zhé lóng
méi lóng
shāng lóng
jiàng lóng
tuán lóng
zhuō lóng
lǎn lóng
ní lóng
shuì lóng
chī lóng
bān lóng
huáng lóng
xún lóng
hǎi lóng
wèi lóng
yóu lóng
jū lóng
qīng lóng
yī lóng
bó lóng
cāng lóng
shēng lóng
huái lóng
xuān lóng
qí lóng
wò lóng
nuò lóng
pá lóng
máo lóng
gǔ lóng
rán lóng
gōu lóng
liù lóng
chí lóng
shòu lóng
cāng lóng
jiāo lóng
jīng lóng
kàng lóng
téng lóng
gàn lóng
rén lóng
guà lóng
mí lóng
bā lóng
shuǐ lóng
fú lóng
kǒng lóng
tú lóng
diāo lóng
yù lóng
záo lóng
hé lóng
pán lóng
jiāo lóng
chì lóng
huà lóng
pán lóng
qián lóng
shén lóng
guī lóng
qiú lóng
zhú lóng
guò lóng
wǔ lóng
tuò lóng
shí lóng
bí lóng
tǔ lóng
tóng lóng
gōng lóng
fēi lóng
huǒ lóng
chéng lóng
kūn lóng
xiàng lóng
jiǔ lóng
chéng lóng
yún lóng
lāo lóng
⒈ 传说中的一种龙。
引《楚辞·天问》：“焉有虬龙，负熊以游？”
王逸注：“有角曰龙，无角曰虬。言寧有无角之龙，负熊兽以游戏者乎？”
唐贾岛《望山》诗：“虬龙一掬波，洗荡千万春。”
明王宠《旦发胥口经湖中瞻眺》诗：“扬帆忽夭矫，赤水驂虬龙。”
⒉ 比喻盘曲的篆字。
引傅尃《周鼎》诗：“腹中奇字隐约见，刻画屈曲蟠虬龙。”
⒊ 比喻盘屈的树枝。
引宋苏轼《后赤壁赋》：“予乃摄衣而上，履巉巖，披蒙茸，踞虎豹，登虬龙，攀栖鶻之危巢，俯冯夷之幽宫，盖二客不能从焉。”
清姚鼐《紫藤花下醉歌》：“虬龙两干拏空立，瓔珞万条垂地倒。”
一种古代神话传说中的龙。
虬qiú（名）虬龙；古代传说中的有角的小龙。
龙读音：lóng龙lóng(1)（名）我国古代传说中的神异动物；能兴云降雨。(2)（名）封建时代作为帝王的象征；也把龙字用在帝王使用的东西上。(3)（名）生物学上指古代一些巨大的爬行动物；如恐龙、翼手龙等。(4)（名）（Lónɡ）姓。