qí hǔ
qí zhì
qí fū
qí liè
qí mò
qí jiàng
qí zuò
qí fèng
qí chuán
qí cāo
qí lóng
qí bù
qí zú
qí lì
qí qì
qí kòu
qí dòu
qí shěng
qí yì
qí shǒu
qí guān
qí mǎ
qí xíng
qí héng
qí jī
qí zhǎng
qí dǎo
qí zhàn
qí shù
qí qiáng
qí yú
qí yún
qí nú
qí cóng
qí bīng
qí lóu
qí fèng
qí shì
qí chéng
qí chí
qí hè
qí shè
qí lǘ
qí shī
qí ne
qí zhuāng
qí yóu
qí jīng
qí ài
qí zhū
qí kuà
qí huǒ
qí cáo
qí chuī
qí dū
qí yì
qí gē
qí lù
qí jūn
qí dòu
qí jūn
qí zhú
qí yáng
hǎi lóng
yuán lóng
féng lóng
jiàn lóng
lāo lóng
ā lóng
bān lóng
jiǎ lóng
guī lóng
èr lóng
dì lóng
hé lóng
zhōng lóng
cháng lóng
yuè lóng
shuāng lóng
lí lóng
jīng lóng
xuān lóng
tóu lóng
wò lóng
jiāo lóng
gǔn lóng
mǎ lóng
bái lóng
shēng lóng
chī lóng
hài lóng
jū lóng
yù lóng
yīng lóng
qún lóng
shé lóng
pān lóng
tú lóng
fēi lóng
hēi lóng
tǔ lóng
chí lóng
ná lóng
zhōng lóng
bó lóng
shén lóng
péng lóng
bān lóng
pán lóng
chéng lóng
shāng lóng
shí lóng
yì lóng
gǔ lóng
ní lóng
jiāo lóng
yóu lóng
qí lóng
tuó lóng
wèi lóng
kuí lóng
léi lóng
jué lóng
gōu lóng
cuì lóng
zhēng lóng
hé lóng
dú lóng
yán lóng
bí lóng
huái lóng
lǎo lóng
ní lóng
rán lóng
fú lóng
xiàng lóng
zhēn lóng
huàn lóng
gàn lóng
shān lóng
zhé lóng
cì lóng
pá lóng
gōng lóng
chì lóng
chē lóng
cāng lóng
pán lóng
shuǐ lóng
fēn lóng
yú lóng
tuò lóng
mù lóng
huà lóng
liù lóng
yún lóng
méi lóng
záo lóng
cóng lóng
shèn lóng
kǒng lóng
tiān lóng
jiǔ lóng
tóng lóng
niè lóng
kūn lóng
qǐ lóng
jiāo lóng
dēng lóng
zǔ lóng
bān lóng
shuì lóng
yīn lóng
bō lóng
jǐng lóng
zhū lóng
zhuō lóng
xiá lóng
rén lóng
qián lóng
wū lóng
bō lóng
nào lóng
xún lóng
kàng lóng
yī lóng
bā lóng
guò lóng
yù lóng
luán lóng
qiú lóng
qián lóng
zhuó lóng
shuǎ lóng
nuò lóng
hàn lóng
shā lóng
wǔ lóng
bì lóng
liǎng lóng
lái lóng
kū lóng
guāi lóng
chéng lóng
jiǔ lóng
mí lóng
jiàng lóng
zī lóng
huái lóng
fú lóng
jù lóng
qīng lóng
hóng lóng
diāo lóng
tuán lóng
lǎn lóng
jià lóng
chī lóng
shòu lóng
huáng lóng
máo lóng
chuō lóng
yǔ lóng
xiǎo lóng
huǒ lóng
cāng lóng
zhú lóng
jiǎo lóng
miù lóng
téng lóng
shí lóng
sān lóng
fēi lóng
guà lóng
jīn lóng
⒈ 典出《史记·孝武本纪》：“黄帝采首山铜，铸鼎於荆山下。鼎既成，有龙垂胡鬚下迎黄帝。
引黄帝上骑，羣臣后宫从上龙七十餘人，龙乃上去。”
后以“骑龙”谓皇帝去世的典故。 清李调元《恭拟高宗纯皇帝挽诗》之四：“病哭骑龙日，扳髯少一人。”
骑qí(1)（动）两腿跨坐（在牲口或自行车等上面）：～马｜～自行车。(2)（动）兼跨两边：～缝。(3)（名）骑的马；泛指人乘坐的动物。(4)（名）骑兵；也泛指骑马的人：轻～｜铁～｜车～。
龙读音：lóng龙lóng(1)（名）我国古代传说中的神异动物；能兴云降雨。(2)（名）封建时代作为帝王的象征；也把龙字用在帝王使用的东西上。(3)（名）生物学上指古代一些巨大的爬行动物；如恐龙、翼手龙等。(4)（名）（Lónɡ）姓。