cè yǐng
cè zhī
cè jiē
cè mèi
cè dāo
cè sāi
cè xī
cè pì
cè yán
cè shā
cè mén
cè jī
cè qīng
cè fēi
cè pàn
cè xiàng
cè qiū
cè fù
cè xīn
cè lòu
cè miàn
cè wò
cè shǒu
cè bǎi
cè tīng
cè shì
cè gēn
cè mào
cè xī
cè yàn
cè lǐ
cè fàn
cè zǎi
cè shù
cè jìng
cè chū
cè wǔ
cè bèi
zè biàn
cè ěr
cè zūn
cè gōng
cè diào
cè hán
cè zú
cè nì
cè shēng
cè yá
cè biān
cè tóu
cè líng
cè chí
cè zhòng
cè xiǎng
cè cè
cè lì
cè rù
zhāi wai
cè shēng
cè yì
cè yǒng
cè jìn
cè mài
cè wēi
cè diē
cè hòu
cè chén
cè yǐn
cè lì
cè piān
cè shēn
cè jì
cè mù
cè bǐ
cè qiáng
ài mèi
ā mèi
qiào mèi
gòng mèi
qīng mèi
yàn mèi
yān mèi
fēng mèi
hé mèi
yán mèi
mù mèi
cè mèi
róng mèi
chǎn mèi
mí mèi
yìng mèi
xíng mèi
guài mèi
zī mèi
fú mèi
bù mèi
jiāo mèi
wáng mèi
xián mèi
qīn mèi
bì mèi
qiú mèi
shùn mèi
xiù mèi
wǔ mèi
miǎn mèi
fù mèi
qīng mèi
hòu mèi
gǔ mèi
chēng mèi
jǐn mèi
sú mèi
qiǎo mèi
huò mèi
qiú mèi
fú mèi
zhōu mèi
fēng mèi
diào mèi
biàn mèi
ruǎn mèi
róu mèi
zì mèi
yú mèi
yòu mèi
yuè mèi
liàng mèi
qǐ mèi
qǔ mèi
xiǎn mèi
míng mèi
wǔ mèi
xùn mèi
jǐn mèi
wǔ mèi
juān mèi
lǘ mèi
nìng mèi
qǔ mèi
jiān mèi
bó mèi
sháo mèi
xuān mèi
qū mèi
nèi mèi
hú mèi
yāo mèi
yóu mèi
bǎi mèi
xié mèi
xiàn mèi
xiān mèi
jiāo mèi
xiào mèi
chán mèi
gàn mèi
chěng mèi
xìng mèi
⒈ 用不正当的手段讨好别人。
引《书·冏命》：“慎简乃僚，无以巧言令色，便辟侧媚。”
孔颖达疏：“侧媚者，为僻侧之事以求媚於君。”
《南史·孔范传》：“仪（王仪 ）候意承颜，倾巧侧媚，又献其二女，以求亲昵。”
《明史·赵锦传》：“嵩（严嵩 ）窥伺逢迎之巧，似乎忠勤，諂諛侧媚之态，似乎恭顺。”
⒉ 形容用生僻的文词来博取世俗赞赏的不良文风。
引章炳麟《说林下》：“若其文辞侧媚，自以取法晚周诸子，然佻达无骨体，视晚唐皮陆且弗逮。”
谄媚阿谀，巴结讨好人。
1. 旁：侧面。侧影。侧门。侧室。侧翼。侧记（关于某些活动的侧面的报道）。
2. 斜着：侧重（zhòng ）（偏重）。侧射。侧卧。侧枝。侧芽。辗转反侧。
3. 卑陋：侧陋（a.偏僻简陋；b.指地位低下）。
媚读音：mèi媚mèi(1)（动）有意讨人喜欢；巴结：谄～。(2)（形）美好；可爱：春光明～。