qīng mèi
qīng mèi
yán mèi
bù mèi
huò mèi
chǎn mèi
chěng mèi
róu mèi
wáng mèi
xiǎn mèi
hú mèi
xié mèi
qǔ mèi
xiù mèi
fēng mèi
sú mèi
bǎi mèi
shùn mèi
nìng mèi
xián mèi
gòng mèi
róng mèi
chán mèi
jiān mèi
zhōu mèi
wǔ mèi
hé mèi
mí mèi
qiào mèi
yān mèi
zī mèi
fú mèi
xùn mèi
yìng mèi
diào mèi
xiàn mèi
qiǎo mèi
xuān mèi
yāo mèi
nèi mèi
gǔ mèi
xiān mèi
fù mèi
fú mèi
bì mèi
miǎn mèi
biàn mèi
ā mèi
qū mèi
yàn mèi
liàng mèi
jiāo mèi
qǔ mèi
ruǎn mèi
qiú mèi
sháo mèi
yú mèi
jǐn mèi
bó mèi
xiào mèi
jiāo mèi
xìng mèi
zì mèi
fēng mèi
mù mèi
cè mèi
yóu mèi
míng mèi
ài mèi
xíng mèi
wǔ mèi
qīn mèi
gàn mèi
jǐn mèi
lǘ mèi
hòu mèi
qǐ mèi
yòu mèi
yuè mèi
wǔ mèi
chēng mèi
juān mèi
qiú mèi
guài mèi
⒈ 谄媚取宠。
引汉王符《潜夫论·思贤》：“是故世主之於贵戚也，爱其嬖媚之美，不量其材而授之官，不使立功自託於民，而苟务高其爵位，崇其赏赐。”
⒉ 指亲近宠爱的人。
引汉王符《潜夫论·潜叹》：“是以明圣之君於正道也，不专驱於贵宠，惑於嬖媚，不弃疏远，不轻幼贱，又参而任之。”
嬖bì(1)（动）〈书〉宠爱：～爱｜～昵。 (2)（动）〈书〉受宠爱：～臣｜～妾。(3)（名）受宠爱的人。
媚读音：mèi媚mèi(1)（动）有意讨人喜欢；巴结：谄～。(2)（形）美好；可爱：春光明～。