hú qiàn
hú gǔ
hú xiān
hú cháng
hú jīng
hú li
hú sāi
hú mèi
hú róng
hú shàn
hú qiū
hú suí
hú yè
hú chòu
hú xiù
hú quǎn
hú qí
hú shǔ
hú là
hú mí
hú tū
hú yāo
hú chán
hú hóu
hú qiǎn
hú yè
hú fù
hú mò
hú liáng
hú hú
hú qiú
hú xiáng
hú tù
hú shén
hú hé
hú yí
hú lí
hú xué
hú zhào
hú bīng
hú láng
hú mèi
hú huò
hú guài
hú shǒu
hú shū
hú xù
hú bù
hú wēi
hú lí
hú bái
hú lí
hú huǒ
hú guǐ
hú cì
zì mèi
lǘ mèi
bó mèi
bù mèi
liàng mèi
qǐ mèi
fù mèi
yú mèi
fú mèi
xíng mèi
qīng mèi
wáng mèi
fēng mèi
sháo mèi
yóu mèi
chēng mèi
fēng mèi
juān mèi
yàn mèi
chán mèi
jiāo mèi
róu mèi
gǔ mèi
huò mèi
hé mèi
bì mèi
qiú mèi
xiān mèi
xiù mèi
wǔ mèi
gàn mèi
yān mèi
wǔ mèi
yìng mèi
qū mèi
xuān mèi
jiāo mèi
xiàn mèi
xùn mèi
yòu mèi
qīn mèi
yán mèi
guài mèi
qiǎo mèi
xié mèi
jǐn mèi
nìng mèi
ā mèi
bǎi mèi
zī mèi
qǔ mèi
xiǎn mèi
yāo mèi
sú mèi
jiān mèi
xián mèi
wǔ mèi
xiào mèi
biàn mèi
cè mèi
qiú mèi
xìng mèi
chǎn mèi
ài mèi
mù mèi
hòu mèi
hú mèi
nèi mèi
zhōu mèi
shùn mèi
ruǎn mèi
gòng mèi
mí mèi
yuè mèi
qǔ mèi
míng mèi
diào mèi
miǎn mèi
qiào mèi
jǐn mèi
róng mèi
qīng mèi
chěng mèi
fú mèi
狐媚húmèi
(1) 俗传狐善魅人，固称以媚态惑人为狐媚
英bewitch by cajolery;entice by flattery⒈ 谓狐为魅。
引《北齐书·后主纪》：“是月， 鄴都、并州并有狐媚，多截人髮。”
唐段成式《酉阳杂俎续集·支诺皋上》：“崔生疑其狐媚，以枕投门闔警之。”
⒉ 喻淫荡、谄媚的女子。
引清洪昇《长生殿·觅魂》：“有一个牝鸡野雉把刘宗煽，有一个蛾眉狐媚把唐宗变。”
⒊ 谓以阴柔手段迷惑人。
引《晋书·石勒载记下》：“大丈夫行事当礌礌落落，如日月皎然，终不能如曹孟德、司马仲达父子，欺他孤儿寡妇，狐媚以取天下也。”
唐骆宾王《代李敬业以武后临朝移诸郡县檄》：“掩袂攻谗，狐媚偏能惑主。”
明朱有燉《香囊怨》第四折：“我的箇女儿，被你狐媚的他想你死去了，我不问你要烧埋钱还好哩，你又来讨我女儿的骨殖。”
吕志伊《读史感赋》：“狐媚奚能取天下，欺人寡妇与孤儿。”
用妖媚的方法去迷惑人。
狐hú(1)（名）哺乳动物的一属；形状略像狼；面部较长；耳朵三角形；尾巴长；毛通常赤黄色。性狡猾多疑；昼伏夜出；吃野鼠、鸟类、家禽等。毛皮可做衣物。较常见的草狐和赤狐。通称狐狸。(2)（Hú）姓。
媚读音：mèi媚mèi(1)（动）有意讨人喜欢；巴结：谄～。(2)（形）美好；可爱：春光明～。