chǎn qiǎo
chǎn xiào
chǎn ěr
chǎn huò
chǎn àn
chǎn qǔ
chǎn rén
chǎn dé
chǎn qū
chǎn xīn
chǎn fū
chǎn màn
chǎn guǐ
chǎn sù
chǎn bǐ
chǎn mèi
chǎn chán
chǎn yǔ
chǎn xié
chǎn jì
chǎn yú
chǎn hài
chǎn jìng
chǎn wěi
chǎn shùn
chǎn shuō
chǎn fù
chǎn mù
chǎn lèi
chǎn yù
chǎn tóu
chǎn zhà
chǎn nìng
chǎn yòu
chǎn zào
chǎn kǒu
chǎn wàng
chǎn shǒu
chǎn kuáng
chǎn wěi
chǎn fèng
chǎn màn
chǎn gēng
chǎn cè
chǎn yán
chǎn jiāo
chǎn gǔ
chǎn báo
chǎn xiá
chǎn cí
chǎn dú
chǎn jí
chǎn mào
chǎn dú
chǎn yì
chǎn zǐ
chǎn xùn
chǎn shī
chǎn àn
chǎn mào
chǎn jìng
chǎn róng
chǎn shì
chǎn zǒu
gǔ mèi
qīn mèi
huò mèi
xiān mèi
qǔ mèi
biàn mèi
xiào mèi
xìng mèi
hé mèi
róu mèi
jiān mèi
ruǎn mèi
yān mèi
qīng mèi
gàn mèi
qiǎo mèi
yāo mèi
lǘ mèi
yàn mèi
fēng mèi
shùn mèi
wǔ mèi
nìng mèi
mí mèi
míng mèi
sú mèi
hú mèi
mù mèi
sháo mèi
miǎn mèi
chán mèi
qīng mèi
chěng mèi
xiǎn mèi
qiú mèi
yòu mèi
yìng mèi
bǎi mèi
cè mèi
zì mèi
fù mèi
chēng mèi
qiào mèi
zī mèi
xíng mèi
jiāo mèi
qiú mèi
jǐn mèi
qǔ mèi
wǔ mèi
bó mèi
yú mèi
ā mèi
xùn mèi
juān mèi
fú mèi
wǔ mèi
yuè mèi
qǐ mèi
diào mèi
xuān mèi
wáng mèi
chǎn mèi
xiù mèi
yóu mèi
jǐn mèi
bù mèi
nèi mèi
fú mèi
jiāo mèi
xié mèi
ài mèi
guài mèi
yán mèi
zhōu mèi
hòu mèi
fēng mèi
xiàn mèi
xián mèi
bì mèi
qū mèi
gòng mèi
róng mèi
liàng mèi
谄媚chǎnmèi
(1) 卑贱地奉承，讨好别人
例看守满脸谄媚相英flatter;fawn on;adulate⒈ 亦作“讇媚”。奉承讨好。
引《后汉书·袁绍传》：“何意凶臣郭图，妄画蛇足，曲辞諂媚，交乱懿亲。”
唐张鷟《朝野佥载》卷五：“太子少保薛稷、雍州长史李晋 、中书令崔湜、萧至忠、岑羲等，并外饰忠鯁，内藏諂媚。”
清焦循《刻＜诗品＞序》：“嗟乎，诗道之弊也，用以充逢迎，供讇媚，或子女侏儒之间，导淫教乱，其人虽死，其害尚遗。”
柳青《创业史》第一部第三章：“好殷勤啊！离多远看见，就满脸堆起笑纹来，笑得眼睛眯成一条线，谄媚地打着招呼。”
逢迎巴结。
谄chǎn（动）谄媚、用卑贱的态度向人讨好：～媚｜～言｜～谀｜协肩～笑。
媚读音：mèi媚mèi(1)（动）有意讨人喜欢；巴结：谄～。(2)（形）美好；可爱：春光明～。