hán shǐ
hán shēng
hán yǔ
hán zhōng
hán huó
hán gǔ
hán shǐ
hán zhuāng
hán sī
hán hóng
hán fù
hán shǎn
hán dìng
hán rú
hán yǐn
hán zhá
hán hé
hán xiá
hán shù
hán huàn
hán piàn
hán diàn
hán shǒu
hán gài
hán jiǎo
hán xià
hán dà
hán zhàng
hán gōng
hán zhàng
hán mào
hán xī
hán guǐ
hán fēng
hán wèi
hán diào
hán dá
hán dá
hán dào
hán shòu
hán zhóu
hán cuī
hán zhèn
hán shòu
hán suǒ
hán kāi
hán shī
hán wèn
hán yù
hán guǎn
hán xīn
hán fāng
hán zhī
hán pìn
hán diàn
hán tuō
hán shòu
hán guān
hán shū
hán kuò
hán hàn
hán gòu
hán gǎo
hán chén
hán yāo
hán dú
hán qín
hán jiàn
hán xí
hán yǎn
hán jì
hán niú
hán yǎng
hán shì
hán yuē
hán xún
hán yú
hán yì
hán shāng
hán fāng
hán gào
hán lìng
hán shù
hán rén
hán xiáo
hán yuán
hán sāi
hán gǎo
hán jiǎn
hán liè
hán luò
hán hú
hán sān
hán qǐng
hán cáng
zōng zhàng
zāng zhàng
yí zhàng
wàn zhàng
yīn zhàng
yì zhàng
guó zhàng
lǎo zhàng
shí zhàng
fāng zhàng
qì zhàng
jiě zhàng
yī zhàng
cí zhàng
bǎi zhàng
mèi zhàng
fù zhàng
yín zhàng
wǔ zhàng
qiān zhàng
yuè zhàng
hán zhàng
biǎo zhàng
shī zhàng
gū zhàng
liè zhàng
guǎn zhàng
nián zhàng
mò zhàng
shū zhàng
wǒ zhàng
亦作“函杖”。
《礼记•曲礼上》:“若非饮食之客,则布席,席间函丈。”
对前辈学者或老师的敬称。
⒈ 亦作“函杖”。
⒉ 原谓讲学者与听讲者坐席之间相距一丈。后用以指:讲学的坐席。
引《礼记·曲礼上》:“若非饮食之客,则布席,席间函丈。”
郑玄注:“谓讲问之客也。函,犹容也,讲问宜相对容丈,足以指画也。”
《隋书·炀帝纪上》:“自时厥后,军国多虞,虽復黌宇时建,示同爱礼,函丈或陈,殆为虚器。”
宋陆游《斋中杂兴》诗之一:“成童入乡校,诸老席函丈。”
清纳兰性德《上座主徐健庵先生书》:“牓发之日,随诸生后端拜堂下,仰瞻风采,心神肃然。既而屡赐延接,引之函丈之侧。”
⒊ 对前辈学者或老师的敬称。
引宋陆游《江西到任谢史丞相启》:“早亲函丈,偶窃绪餘,曾未免於乡人,乃见待以国士。”
金王若虚《跋王进之墨本<孝经>》:“吾友王进之得其墨本而宝蓄之,仍图函丈之像,以冠其首。”
明徐渭《答龙溪师书》:“冒妄之深,伏希函丈裁之。”
清顾炎武《哭李侍御灌谿先生模》诗:“函杖天涯远,杓衡岁序移。无繇承问讯,祗益叹差池。”
子虚子《湘事记》:“九月十四日芝祥来电曰:‘ 瀏阳刘蔚庐夫子函丈:千里一堂,并告组庵。’”
对老师的尊称。因旧时讲席间相隔一丈,以容人听讲,故有此称。
1.匣;封套:石~。全书共四~。
2.信件:来~。~授。
3.包容;包含。
丈读音:zhàng丈zhàng(1)(量)长度单位;十尺。(2)(动)丈量(土地):清~。丈zhàng(1)(名)古时对老年男子的尊称:老~。(2)(名)丈夫(用于某些亲戚的尊称):姑~。