hán gōng
hán hóng
hán jiǎn
hán shū
hán qín
hán gǔ
hán gài
hán diào
hán sāi
hán xún
hán guǎn
hán fēng
hán liè
hán yǎng
hán shǒu
hán xī
hán kāi
hán hàn
hán yāo
hán diàn
hán yǎn
hán xiá
hán shāng
hán niú
hán guǐ
hán zhuāng
hán zhàng
hán gǎo
hán gòu
hán pìn
hán dìng
hán shì
hán cuī
hán rén
hán wèn
hán yú
hán xí
hán shēng
hán mào
hán yuē
hán cáng
hán dú
hán zhóu
hán hú
hán rú
hán shòu
hán shù
hán dá
hán tuō
hán zhá
hán hé
hán yǐn
hán qǐng
hán fāng
hán sān
hán huàn
hán jiàn
hán fù
hán lìng
hán piàn
hán xiáo
hán luò
hán diàn
hán jì
hán dà
hán yì
hán zhī
hán shī
hán yǔ
hán yù
hán fāng
hán shù
hán shǐ
hán zhèn
hán shòu
hán dào
hán zhōng
hán jiǎo
hán xià
hán gǎo
hán wèi
hán kuò
hán suǒ
hán shǎn
hán chén
hán sī
hán xīn
hán shǐ
hán dá
hán yuán
hán zhàng
hán shòu
hán guān
hán huó
hán gào
⒈ 谓包含天、地、人三气。
引《汉书·律历志上》：“太极元气，函三为一。极，中也。元，始也。”
颜师古注引孟康曰：“元气始起於子，未分之时，天地人混合为一，故子数独一也。”
元刘壎《隐居通议·骈俪二》：“纯乾直月，祥开初九之潜；索震承华，德禀函三之极。”
明徐渭《函三馆记》：“余忆函三之説，虽出於小戴註家，乃昉於弄丸公之《皇极经世》。”
1.匣；封套：石～。全书共四～。
2.信件：来～。～授。
3.包容；包含。
三读音：sān三sān(1)（量）数目；二加一后所得。(2)（量）表示多数或多次：～番五次。