hán zhī
hán gǎo
hán shǒu
hán yǎn
hán dào
hán dá
hán rú
hán hóng
hán jiàn
hán guǐ
hán piàn
hán lìng
hán fāng
hán sī
hán cuī
hán mào
hán gǔ
hán wèi
hán yǐn
hán tuō
hán dìng
hán diàn
hán chén
hán hú
hán gōng
hán shēng
hán xiáo
hán yǎng
hán xún
hán wèn
hán zhàng
hán guǎn
hán sān
hán shù
hán shì
hán gào
hán zhōng
hán guān
hán suǒ
hán cáng
hán yāo
hán rén
hán xià
hán shòu
hán yì
hán fù
hán yú
hán dà
hán yuē
hán shǐ
hán fāng
hán gǎo
hán jiǎn
hán shū
hán gài
hán zhàng
hán huàn
hán zhèn
hán sāi
hán shāng
hán fēng
hán jì
hán luò
hán xī
hán dá
hán shòu
hán jiǎo
hán zhuāng
hán qǐng
hán diàn
hán dú
hán xí
hán liè
hán yǔ
hán pìn
hán qín
hán hàn
hán huó
hán yuán
hán niú
hán shòu
hán kāi
hán shù
hán shǎn
hán xiá
hán diào
hán shī
hán yù
hán zhóu
hán xīn
hán hé
hán gòu
hán shǐ
hán zhá
hán kuò
hán hú
shāng hú
zuó hú
jiǎ hú
wǔ hú
lín hú
mí hú
kuài hú
hán hú
rán hú
féi hú
diāo hú
xuán hú
ào hú
chái hú
zhuì hú
pō hú
qiū hú
chuí hú
shān hú
yē hú
yún hú
dà hú
bǎn hú
màn hú
hú hú
sì hú
zhōng hú
diāo hú
tí hú
jīng hú
jī hú
lán hú
jiǔ hú
dōng hú
fēng hú
chán hú
èr hú
bá hú
diāo hú
zhū hú
gǔ hú
jiàn hú
zǐ hú
ān hú
lóng hú
bào hú
zī hú
fén hú
má hú
yuǎn hú
sān hú
gāo hú
xuán hú
pān hú
dǐng hú
shì hú
hán hú
nì hú
mó hú
jiāo hú
chóu hú
lǐng hú
fēng hú
màn hú
zá hú
láng hú
xùn hú
lú hú
hé hú
jié hú
xī hú
qǐ hú
màn hú
qiāng hú
函胡hánhú
(1) 同“含糊”。重浊而含混
英ambiguous;vague⒈ 犹含混。模糊不清。
引宋苏轼《石钟山记》:“唐李渤始访其遗踪,得双石於潭上,扣而聆之,南声函胡,北音清越。”
章炳麟《代议然否论》:“是故就赋税计,函胡以询议员,不如分画以询齐民也。”
鲁迅《华盖集·“公理”的把戏》:“他们的住址,今年新印的《北大职员录》上可很有些函胡了,我所依据的是民国十一年的本子。”
1.匣;封套:石~。全书共四~。
2.信件:来~。~授。
3.包容;包含。
胡读音:hú胡hú(1)(名)古代泛称北方和西方的少数民族:~人。(2)(形)古代称来自北方和西方少数民族的(东西);也泛指来自国外的(东西):~琴|~桃|~椒。(3)姓。(4)(副)表示随意乱来:~闹|~说。(5)(代)〈书〉疑问词;为什么;何故:~不归?(6)(名)胡子:~须。