zhì měi
zhì lè
zhì jiàn
zhì shì
zhì wù
zhì míng
zhì rén
zhì qíng
zhì gōng
zhì huān
zhì lín
zhì chén
zhì duō
zhì líng
zhì rèn
zhì wéi
zhì jiào
zhì hòu
zhì jìng
zhì xián
zhì hé
zhì cái
zhì rèn
zhì lǜ
zhì zūn
zhì dì
zhì chéng
zhì zhǔ
zhì zhēn
zhì jiāo
zhì fǎ
zhì zhēn
zhì jí
zhì dào
zhì jùn
zhì sǐ
zhì xián
zhì shì
zhì xīn
zhì shǎo
zhì jié
zhì píng
zhì yī
zhì qīn
zhì xìng
zhì hǎo
zhì zhēn
zhì zhì
zhì chá
zhì yán
zhì dào
zhì wén
zhì yǒu
zhì dàng
zhì wú
zhì nǎi
zhì rén
zhì chéng
zhì jí
zhì ài
zhì jīn
zhì rì
zhì jiè
zhì bīng
zhì jìng
zhì shú
zhì jīng
zhì zú
zhì biàn
zhì yīn
zhì yú
zhì cǐ
zhì wēi
zhì huà
zhì jiè
zhì zhī
zhì zé
zhì rú
zhì shǐ
zhì yì
zhì qī
zhì jiǎn
zhì miǎo
zhì bǎo
zhì jī
xūn xián
biǎo xián
cái xián
chuán xián
xiāng xián
gōng xián
kě xián
zhì xián
sāi xián
pìn xián
pín xián
qí xián
bāo xián
liè xián
nà xián
xià xián
rèn xián
jīng xián
lǐ xián
zhōng xián
shèng xián
cái xián
jù xián
rú xián
dài xián
diào xián
néng xián
yì xián
háo xián
bǎo xián
shuò xián
bì xián
shū xián
yú xián
qīn xián
fáng xián
zhāo xián
qīn xián
jìng xián
wū xián
sān xián
jù xián
qiú xián
cǎo xián
qián xián
jìn xián
nǎng xián
shì xián
suì xián
liáo xián
sōu xián
hòu xián
dú xián
mù xián
xīng xián
xiàng xián
ràng xián
yǎng xián
shí xián
èr xián
bù xián
fǔ xián
fǎng xián
zhòng xián
rén xián
gòng xián
zhòng xián
jùn xián
bì xián
jí xián
sù xián
jù xián
zūn xián
qī xián
jùn xián
jùn xián
jí xián
pǔ xián
xiān xián
lùn xián
dá xián
jiǎn xián
míng xián
dà xián
qún xián
bā xián
mào xián
jù xián
dēng xián
⒈ 极贤能；极有贤德。
引《荀子·正论》：“故至贤畴四海， 汤武是也。”
畴，通“寿”，保有。 《韩诗外传》卷三：“高明至贤，志行全成，湛我以道，説我以仁，变化我行，昭明我，使我为成人者，吾以为上赏。”
汉董仲舒《春秋繁露·尧舜不擅移汤武不专杀》：“儒者以汤武为至贤大圣也，以为全道究义尽美者，故列之尧舜之谓圣王如法则之。”
⒉ 犹大贤。指极有贤德的人。
引《史记·田儋列传论》：“田横之高节，宾客慕义而从横死，岂非至贤！”
《孔子家语·王言解》：“所谓天下之明者，能举天下之至贤者也。”
大贤，极为贤能。
至zhì(1)（动）到：～今｜～此｜～死不屈。(2)（动）至于：甚～。(3)（副）极；最：～迟｜～毒｜～理｜～亲｜～上｜～圣｜～孝｜～仁。
贤读音：xián贤xián(1)（形）有德行的；有才能的：～才｜～臣｜～人｜～者。(2)（名）有德行的人；有才能的人：礼～下士。(3)（形）敬辞；用于平辈或晚辈：～弟｜～侄。