shuāi chǐ
shuāi wǎn
shuāi cū
shuāi cuī
shuāi bìng
shuāi yì
shuāi jì
shuāi zhài
shuāi miǎn
shuāi biàn
shuāi yī
shuāi bì
shuāi má
shuāi yán
shuāi wàng
shuāi dì
shuāi hóng
shuāi zhǐ
shuāi mài
shuāi péng
shuāi xǐ
shuāi huáng
shuāi mào
shuāi rèn
shuāi bà
shuāi mǎng
shuāi ruò
shuāi wěi
shuāi è
shuāi jiǎn
shuāi fèi
shuāi fú
shuāi xiǔ
shuāi cū
shuāi cuì
shuāi shuāi
shuāi líng
shuāi chéng
shuāi mù
shuāi mí
shuāi luàn
shuāi lǎn
shuāi gē
shuāi tì
shuāi léi
shuāi qī
shuāi cì
shuāi yōng
shuāi shǎo
shuāi dùn
shuāi tuì
cuī dié
shuāi ěr
shuāi sǔn
shuāi lóng
shuāi zhèng
shuāi fá
shuāi hào
shuāi gòu
shuāi jiàn
shuāi rǒng
shuāi sè
shuāi tǒng
shuāi fēn
shuāi lí
shuāi líng
shuāi sà
shuāi xù
shuāi jié
shuāi duò
shuāi xī
shuāi rán
shuāi shén
shuāi pí
shuāi bái
shuāi tì
shuāi nián
shuāi xī
shuāi bìn
shuāi cǎo
shuāi jiàn
shuāi wēi
shuāi cán
shuāi chèn
shuāi mò
shuāi kùn
shuāi cuì
shuāi tuí
shuāi mò
shuāi lǎo
shuāi luò
shuāi qì
shuāi duò
shuāi zhàng
shuāi chà
shuāi cháng
shuāi nǚ
shuāi bì
shuāi zhēng
shuāi zǎi
shuāi wěi
shuāi nuò
shuāi wáng
shuāi nié
shuāi jiǎn
shuāi lí
shuāi gě
shuāi xiē
shuāi juàn
shuāi jǔ
shuāi jié
shuāi jié
shuāi ān
shuāi dēng
shuāi bèi
shuāi jué
shuāi dài
shuāi dé
shuāi kū
shuāi tiáo
shuāi chí
shuāi lòu
shuāi xiè
shuāi hào
shuāi lèi
shuāi miù
shuāi báo
shuāi liè
shuāi bài
shuāi qiàn
shuāi zhèng
bǔ bì
pí bì
yú bì
kùn bì
cuī bì
liú bì
gòu bì
hào bì
pín bì
lún bì
xíng bì
lòu bì
chuān bì
wáng bì
jiù bì
diāo bì
qiū bì
líng bì
dù bì
jí bì
bēng bì
tuí bì
hūn bì
gǔ bì
bà bì
àn bì
diāo bì
bǐ bì
cán bì
fǔ bì
àn bì
qióng bì
jiàn bì
pò bì
dùn bì
jī bì
zǐ bì
yōu bì
shuāi bì
liè bì
wén bì
fán bì
tuí bì
jī bì
xiǔ bì
yīn bì
jiān bì
yǔ bì
ěr bì
gòng bì
wán bì
wán bì
huī bì
shé bì
kè bì
mí bì
huǐ bì
xiāng bì
sǔn bì
bài bì
(好工具.)衰敝shuāibì
(1) 衰弱破败
例经济衰敝英decline⒈ 犹衰败。
引《后汉书·儒林传论》：“跡衰敝之所由致，而能多歷年所者，斯岂非学之效乎？”
清戴名世《＜浙江试牍＞序》：“侥倖者得志，而真才沦没，其文体由是大坏，而风俗人心亦趋於衰敝。”
郭沫若《李白与杜甫·杜甫与严武》：“这也表明时代的衰敝，连寄生虫及其巢穴都破败得不成样子了。”
1. 事物发展转向微弱：衰微。衰弱。衰老。盛（shèng ）衰。兴（xīng ）衰。
敝读音：bì敝bì(1)（形）〈书〉破烂：～衣｜舌～唇焦。(2)（代）谦辞；用于与自己有关的事物：～姓｜～校。