shuāi nián
shuāi má
shuāi lí
shuāi miù
shuāi sà
shuāi mù
shuāi hào
shuāi cán
shuāi ěr
shuāi xiǔ
shuāi qiàn
shuāi yì
shuāi shuāi
shuāi liè
shuāi jié
shuāi rèn
shuāi chí
shuāi mào
shuāi juàn
shuāi ān
shuāi líng
shuāi rán
shuāi bìng
shuāi nié
shuāi jié
shuāi ruò
shuāi fēn
shuāi huáng
shuāi tì
shuāi luò
shuāi lǎo
shuāi xǐ
shuāi xī
shuāi gē
shuāi fú
shuāi cū
shuāi zhèng
shuāi wěi
shuāi lóng
shuāi hào
shuāi qī
shuāi luàn
cuī dié
shuāi jì
shuāi tuì
shuāi zhèng
shuāi wáng
shuāi qì
shuāi bì
shuāi zǎi
shuāi hóng
shuāi mò
shuāi wěi
shuāi dé
shuāi jiǎn
shuāi nǚ
shuāi tǒng
shuāi jiàn
shuāi miǎn
shuāi dài
shuāi cuī
shuāi mí
shuāi bèi
shuāi gòu
shuāi biàn
shuāi yōng
shuāi fèi
shuāi chéng
shuāi dēng
shuāi mài
shuāi kùn
shuāi bái
shuāi lòu
shuāi cháng
shuāi báo
shuāi bài
shuāi yī
shuāi tuí
shuāi lí
shuāi tì
shuāi jué
shuāi kū
shuāi chà
shuāi bà
shuāi lǎn
shuāi rǒng
shuāi zhàng
shuāi zhēng
shuāi lèi
shuāi léi
shuāi sǔn
shuāi xù
shuāi cū
shuāi xiē
shuāi wǎn
shuāi dùn
shuāi jié
shuāi cuì
shuāi chǐ
shuāi sè
shuāi wēi
shuāi líng
shuāi cuì
shuāi shǎo
shuāi bìn
shuāi jiàn
shuāi è
shuāi duò
shuāi duò
shuāi pí
shuāi jiǎn
shuāi xiè
shuāi gě
shuāi cì
shuāi cǎo
shuāi péng
shuāi wàng
shuāi bì
shuāi chèn
shuāi yán
shuāi xī
shuāi nuò
shuāi dì
shuāi mò
shuāi shén
shuāi tiáo
shuāi fá
shuāi zhài
shuāi mǎng
shuāi jǔ
shuāi zhǐ
qíng bì
qú bì
jī bì
héng bì
yú bì
yǎn bì
jiǎn bì
dùn bì
jiù bì
dài bì
bìng bì
zuò bì
mí bì
biān bì
gù bì
wāng bì
bó bì
láo bì
liè bì
zhì bì
shuāi bì
wěi bì
gǔ bì
bēi bì
jiā bì
cán bì
mí bì
cū bì
luàn bì
chén bì
sāo bì
bà bì
gé bì
guǐ bì
tuí bì
kùn bì
yǔ bì
xí bì
tún bì
yǔ bì
xiǔ bì
huāng bì
léi bì
sī bì
lún bì
bǔ bì
wén bì
qī bì
diāo bì
chú bì
pò bì
qiǎn bì
jiān bì
gòng bì
dùn bì
wǔ bì
bó bì
yǐn bì
chéng bì
cū bì
fán bì
rǎo bì
gòu bì
lǎo bì
xū bì
qiàn bì
jī bì
lì bì
pín bì
diāo bì
é bì
wán bì
yí bì
shé bì
fáng bì
shì bì
sù bì
jí bì
chē bì
pí bì
tōng bì
qiān bì
qióng bì
líng bì
wán bì
lóng bì
mí bì
wán bì
gù bì
shí bì
zuò bì
dān bì
jiāo bì
liú bì
xìn bì
lí bì
dù bì
dān bì
jiǒng bì
jī bì
chuān bì
⒈ 犹衰败。
引《三国志·蜀志·孟光传》：“衰弊穷极，必不得已，然后乃可权而行之耳。”
金王若虚《滹南诗话》卷中：“诗道至宋人已自衰弊，而又专以此相尚，才识如东坡，亦不免波荡而从之。”
鲁迅《华盖集·忽然想到十》：“偶见一篇它的社论，大意说，一国当衰弊之际，总有两种意见不同的人。”
1. 事物发展转向微弱：衰微。衰弱。衰老。盛（shèng ）衰。兴（xīng ）衰。
弊读音：bì弊bì(1)（名）欺诈蒙骗、图占便宜的行为：营私舞～。(2)（名）害处；毛病：兴利除～。