shuāi qī
shuāi sǔn
shuāi wǎn
shuāi cì
shuāi má
shuāi nǚ
shuāi shuāi
shuāi lóng
shuāi chí
shuāi dé
shuāi mù
shuāi luò
shuāi xiē
shuāi fēn
shuāi jié
shuāi wěi
shuāi bèi
shuāi xiè
shuāi zhài
shuāi yōng
shuāi sà
shuāi bái
shuāi duò
shuāi dēng
shuāi jì
shuāi shén
shuāi tuí
shuāi ěr
shuāi cū
shuāi yì
shuāi fèi
shuāi miù
shuāi bìn
shuāi ān
shuāi bìng
shuāi rèn
shuāi léi
shuāi liè
shuāi chǐ
shuāi cuì
shuāi wěi
shuāi tì
shuāi chéng
shuāi mò
shuāi xiǔ
shuāi qiàn
shuāi miǎn
shuāi biàn
shuāi chèn
shuāi lǎn
shuāi mài
shuāi dì
shuāi mào
shuāi xī
shuāi fú
shuāi bì
shuāi è
shuāi cháng
shuāi xù
shuāi xǐ
shuāi jiǎn
shuāi lí
shuāi gòu
shuāi lí
shuāi mò
shuāi líng
shuāi jié
shuāi zhàng
shuāi xī
shuāi péng
shuāi báo
shuāi jiàn
shuāi cuī
shuāi yán
shuāi gē
shuāi líng
shuāi tì
shuāi duò
shuāi cǎo
shuāi nián
shuāi luàn
shuāi tǒng
shuāi tiáo
shuāi kùn
shuāi jiàn
shuāi shǎo
shuāi mǎng
shuāi rán
shuāi nuò
shuāi huáng
shuāi juàn
shuāi jué
shuāi cuì
shuāi cū
shuāi mí
shuāi wáng
shuāi zhèng
shuāi dùn
shuāi pí
shuāi zhǐ
shuāi jiǎn
shuāi bài
shuāi zhēng
shuāi lòu
shuāi yī
shuāi wēi
shuāi chà
shuāi hào
shuāi hào
shuāi tuì
shuāi jié
shuāi ruò
shuāi cán
shuāi zǎi
shuāi rǒng
shuāi jǔ
shuāi fá
shuāi bì
shuāi hóng
shuāi bà
shuāi kū
shuāi wàng
shuāi dài
shuāi lǎo
shuāi sè
shuāi nié
shuāi gě
shuāi qì
shuāi zhèng
shuāi lèi
cuī dié
diāo kū
kuǎn kū
yù kū
piān kū
gàn kū
jí kū
jī kū
cài kū
huá kū
cuì kū
lā kū
xuè kū
fén kū
tóng kū
wěi kū
fán kū
sā kū
yí kū
jí kū
jiāo kū
cuò kū
jí kū
róng kū
xuán kū
qiū kū
shān kū
shuāi kū
piān kū
sǔn kū
yān kū
xū kū
yóu kū
yán kū
sōu kū
xiān kū
gǎo kū
má kū
yí kū
diāo kū
chūn kū
cuī kū
zé kū
gān kū
sū kū
shāng kū
jiāo kū
chá kū
⒈ 衰老干枯。
引明唐顺之《吴氏墓记》：“及形气衰枯，死徵已见，而尚持筹操钥，勾较米盐，斤斤如不及，不自虞其死。”
《＜应修人潘漠华选集＞前言》：“《人间》中被迫逼成颓唐、衰枯的火吒司，是和鲁迅《故乡》中的闰土同样令读者不会忘记。”
1. 事物发展转向微弱：衰微。衰弱。衰老。盛（shèng ）衰。兴（xīng ）衰。
枯读音：kū枯kū(1)（形）（植物等）失去水分：～萎｜～槁｜～草｜～骨。(2)（形）（井、河流等）变得没有水：～井｜海～石烂。(3)（形）没有生趣；枯燥：～坐。(4)（名）〈方〉芝麻、大豆、油茶等榨油后的渣滓：菜～｜茶～｜麻～。