shuāi ěr
shuāi miù
shuāi cuì
shuāi líng
shuāi zǎi
shuāi qī
shuāi bái
shuāi chéng
shuāi jiàn
cuī dié
shuāi duò
shuāi mài
shuāi shuāi
shuāi wēi
shuāi sǔn
shuāi yōng
shuāi yī
shuāi zhèng
shuāi tuì
shuāi rèn
shuāi mǎng
shuāi dé
shuāi líng
shuāi ān
shuāi fēn
shuāi hóng
shuāi gě
shuāi miǎn
shuāi hào
shuāi cán
shuāi kùn
shuāi mù
shuāi chà
shuāi duò
shuāi tiáo
shuāi bìng
shuāi tì
shuāi cū
shuāi lòu
shuāi zhèng
shuāi wěi
shuāi lí
shuāi xiǔ
shuāi nié
shuāi bài
shuāi bà
shuāi biàn
shuāi è
shuāi nǚ
shuāi dì
shuāi péng
shuāi huáng
shuāi jié
shuāi gē
shuāi cuì
shuāi pí
shuāi cháng
shuāi hào
shuāi fèi
shuāi gòu
shuāi bì
shuāi mò
shuāi zhǐ
shuāi lí
shuāi wǎn
shuāi liè
shuāi mò
shuāi nián
shuāi xī
shuāi shǎo
shuāi dài
shuāi fá
shuāi jué
shuāi sà
shuāi zhēng
shuāi luàn
shuāi lóng
shuāi rán
shuāi wáng
shuāi jié
shuāi xǐ
shuāi má
shuāi shén
shuāi chí
shuāi xù
shuāi xiè
shuāi bèi
shuāi jiàn
shuāi zhài
shuāi wàng
shuāi juàn
shuāi cū
shuāi jì
shuāi nuò
shuāi kū
shuāi báo
shuāi luò
shuāi bìn
shuāi xiē
shuāi cuī
shuāi tǒng
shuāi ruò
shuāi qì
shuāi yán
shuāi jié
shuāi tuí
shuāi fú
shuāi jǔ
shuāi zhàng
shuāi lǎn
shuāi cì
shuāi rǒng
shuāi cǎo
shuāi léi
shuāi dēng
shuāi wěi
shuāi qiàn
shuāi lǎo
shuāi lèi
shuāi sè
shuāi mào
shuāi dùn
shuāi chǐ
shuāi jiǎn
shuāi yì
shuāi jiǎn
shuāi tì
shuāi chèn
shuāi mí
shuāi xī
shuāi bì
zào fá
gào fá
jì fá
jiù fá
duǎn fá
quē fá
pí fá
jiǎn fá
sān fá
píng fá
hán fá
guǎ fá
jiān fá
dān fá
chuǎn fá
ráo fá
tuí fá
kùn fá
xiāo fá
lóu fá
qū fá
qióng fá
pín fá
sōng fá
bù fá
shé fá
jué fá
láo fá
kě fá
jiǎn fá
jiě fá
qìng fá
bìng fá
tuí fá
chéng fá
qiàn fá
qiān fá
dān fá
kuì fá
biǎn fá
dào fá
xiāo fá
jù fá
chù fá
kōng fá
shuāi fá
quē fá
juàn fá
bà fá
zǔ fá
lèi fá
jī fá
jiǒng fá
qū fá
léi fá
xū fá
⒈ 衰落困乏；衰弱缺乏。
引《韩诗外传》卷三：“己恶衰乏焉，则知天下之欲富足也。”
宋周密《癸辛杂识后集·须属肾》：“余老来每掀髯则鬚或易脱，每疑为肾气衰乏使然。”
⒉ 衰退疲乏。
引萧红《生死场》七：“赵三跳上车，低了头坐在车尾的辕边。两条衰乏的腿子，凄凉的挂下，并且摇荡。”
⒊ 减少缺乏。
引宋叶适《法度总论三·资格》：“故臣欲陛下审乎资格之实，深念今日人才衰乏已甚，稍加变通，号召收拾，以终成资格之利而不受资格之害。”
1. 事物发展转向微弱：衰微。衰弱。衰老。盛（shèng ）衰。兴（xīng ）衰。
乏读音：fá乏fá(1)（动）缺少：～趣。(2)（形）疲倦：疲～。