shuāi mài
shuāi fēn
shuāi péng
shuāi kùn
shuāi zhèng
shuāi mí
shuāi chà
shuāi yōng
shuāi mào
shuāi miù
shuāi xiē
shuāi lóng
shuāi chí
shuāi bìng
shuāi wàng
shuāi xǐ
shuāi sà
shuāi xù
shuāi ěr
shuāi cuì
shuāi juàn
shuāi liè
shuāi jǔ
shuāi xī
shuāi nuò
shuāi tì
shuāi nǚ
shuāi gē
shuāi lǎn
shuāi bì
shuāi bìn
shuāi yán
shuāi chèn
shuāi tì
cuī dié
shuāi shuāi
shuāi duò
shuāi gě
shuāi tǒng
shuāi lǎo
shuāi wěi
shuāi báo
shuāi lòu
shuāi jué
shuāi qī
shuāi jì
shuāi xī
shuāi zhàng
shuāi xiǔ
shuāi lí
shuāi mò
shuāi jiǎn
shuāi lí
shuāi jiàn
shuāi luò
shuāi mù
shuāi cū
shuāi ān
shuāi léi
shuāi wēi
shuāi jié
shuāi cán
shuāi lèi
shuāi huáng
shuāi qì
shuāi mò
shuāi pí
shuāi chéng
shuāi miǎn
shuāi líng
shuāi fèi
shuāi fú
shuāi kū
shuāi wáng
shuāi shén
shuāi cū
shuāi xiè
shuāi shǎo
shuāi zhài
shuāi jiǎn
shuāi bái
shuāi má
shuāi rán
shuāi tuì
shuāi cì
shuāi líng
shuāi dì
shuāi cuī
shuāi è
shuāi zhēng
shuāi nián
shuāi luàn
shuāi ruò
shuāi cháng
shuāi dēng
shuāi chǐ
shuāi hào
shuāi rèn
shuāi tuí
shuāi sǔn
shuāi zhèng
shuāi fá
shuāi wǎn
shuāi zhǐ
shuāi dài
shuāi jié
shuāi sè
shuāi qiàn
shuāi yì
shuāi bèi
shuāi zǎi
shuāi jiàn
shuāi dùn
shuāi nié
shuāi wěi
shuāi dé
shuāi jié
shuāi bà
shuāi cuì
shuāi biàn
shuāi yī
shuāi duò
shuāi bài
shuāi hóng
shuāi hào
shuāi bì
shuāi tiáo
shuāi mǎng
shuāi cǎo
shuāi gòu
shuāi rǒng
shuāi jiàn
yí jiàn
rǒng jiàn
miè jiàn
dī jiàn
guì jiàn
wēi jiàn
chú jiàn
rǒng jiàn
gū jiàn
yú jiàn
dài jiàn
qīng jiàn
shēng jiàn
bēi jiàn
zhǐ jiàn
shū jiàn
lòu jiàn
xiāng jiàn
yōng jiàn
zhēng jiàn
tà jiàn
fán jiàn
cè jiàn
cī jiàn
jiǎn jiàn
píng jiàn
sàn jiàn
xiǎo jiàn
pín jiàn
huì jiàn
yì jiàn
jī jiàn
tān jiàn
yě jiàn
dī jiàn
gān jiàn
wū jiàn
cuì jiàn
qiān jiàn
yàn jiàn
yōu jiàn
suǒ jiàn
lún jiàn
dú jiàn
zǐ jiàn
làn jiàn
pō jiàn
dǐ jiàn
zéi jiàn
zuì jiàn
zhūn jiàn
fā jiàn
xià jiàn
jiǎn jiàn
sù jiàn
qióng jiàn
bǐ jiàn
hán jiàn
líng jiàn
liáng jiàn
kuáng jiàn
lán jiàn
fàn jiàn
rǔ jiàn
fú jiàn
chóu jiàn
wěi jiàn
wū jiàn
gǒu jiàn
bì jiàn
róng jiàn
biǎn jiàn
⒈ 衰落卑贱。
引汉袁康《越绝书·外传记范伯传》：“昔者范蠡其始居楚，曰范伯，自谓衰贱，未尝世禄，故自菲薄。”
南朝宋鲍照《从拜陵登京岘》诗：“衰贱谢远愿，疲老还旧邦。”
⒉ 姿色衰减。
引晋陆云《为顾彦先赠妇》诗之一：“佳丽良可美，衰贱焉足纪。”
唐李白《去妇词》之二：“物情恶衰贱，新宠方妍好。”
1. 事物发展转向微弱：衰微。衰弱。衰老。盛（shèng ）衰。兴（xīng ）衰。
贱读音：jiàn贱jiàn(1)（形）（价钱）低（跟‘贵’相对）：～卖｜～价｜菜～了。(2)（形）地位低下（跟‘贵’相对）：贫～｜卑～。(3)（形）卑鄙；下贱：～骨头｜～脾气。(4)（形）谦辞；称有关自己的事物：（您）贵姓？～姓王。