shū kùn
juàn kùn
qióng kùn
jiān kùn
jiě kùn
qióng kùn
pí kùn
fàn kùn
làn kùn
chóu kùn
fā kùn
tún kùn
xū kùn
mǎo kùn
yǔ kùn
pái kùn
wéi kùn
è kùn
wěi kùn
shé kùn
hūn kùn
mín kùn
bēi kùn
bài kùn
zhòng kùn
diān kùn
jiǔ kùn
pín kùn
shuāi kùn
tuō kùn
lín kùn
dǔn kùn
diāo kùn
yōng kùn
shěn kùn
chǔ kùn
xīn kùn
bìng kùn
jù kùn
kuāng kùn
chán kùn
qìng kùn
diāo kùn
jiǔ kùn
diāo kùn
suān kùn
chéng kùn
zuì kùn
jī kùn
ruǎn kùn
shǒu kùn
láo kùn
áo kùn
fá kùn
nèi kùn
cán kùn
zuò kùn
pín kùn
jí kùn
jiǒng kùn
jiāo kùn
è kùn
xǐng kùn
è kùn
dùn kùn
bà kùn
fù kùn
léi kùn
yōu kùn
yān kùn
yōu kùn
chūn kùn
lǎn kùn
fán kùn
jī kùn
bì kùn
héng kùn
mài kùn
wēi kùn
jiān kùn
jiǎn kùn
sāo kùn
wán kùn
yē kùn
jí kùn
⒈ 灾难；困厄。
引《史记·游侠列传序》：“然其言必信，其行必果，已诺必诚，不爱其躯，赴士之阸困……盖亦有足多者焉。”
⒉ 遭受艰难困苦。
引《汉书·司马迁传》：“﹝司马迁﹞北涉汶泗，讲业齐鲁之都，观夫子遗风，乡射邹嶧 ；阸困蕃、薛、彭城，过梁楚以归。”
1.阻塞；阻隔：“陆出则～于两山之间。”
2.艰危；灾难：“君子不困人于～。”
3.逼迫；困迫：“两贤相～。”
4.限界；障碍。
困读音：kùn困kùn(1)（动）陷在艰难痛苦中无法摆脱：为病所～。(2)（动）控制在一定范围里；围困：～守。(3)（动）疲乏：～乏｜～顿。(4)（动）疲乏想睡：你～了就先睡。(5)（动）〈方〉睡：～觉。