huān dòng
huān yā
huān chén
huān róu
huān yù
huān hāi
huān yú
huān ēn
huān xǐ
huān chàng
huān yǔ
huān yè
huān biàn
huān róng
huān shǎng
huān xìng
huān nì
huān jù
huān qià
huān kuài
huān xiào
huān xīn
huān kāng
huān yóu
huān sǒng
huān mù
huān hǎo
huān qiè
huān qì
huān shì
huān hé
huān qìng
huān hū
huān tuán
huān gòu
huān shì
huān bó
huān guó
huān xiá
huān yàn
huān sòng
huān yì
huān wèi
huān yàn
huān yàn
huān róng
huān shēng
huān chǔ
huān ài
huān yú
huān jué
huān tàn
huān mù
huān gù
huān chì
huān yàn
huān jǔ
huān gē
huān jūn
huān dài
huān dù
huān xīn
huān mén
huān juàn
huān qī
huān yù
huān xié
huān chàng
huān xīng
huān chǎng
huān qíng
huān qī
huān yǐn
huān yù
huān xiào
huān rán
huān fú
huān hài
huān yuè
huān lè
huān yǒng
huān hǒng
huān xiū
huān shi
huān huì
huān cóng
huān yì
huān qīn
huān gē
huān yíng
huān gǎn
huān jiào
huān xǔ
huān nào
huān rè
huān qù
huān jiāo
huān tài
huān shuō
huān yán
huān yán
huān yú
huān jìng
huān tóu
huān xiào
huān shì
huān rú
huān xīn
huān hé
huān méng
huān jiā
huān biàn
huān téng
huān yǒu
huān lín
huān xuè
huān yuè
欢愉huānyú
(1) 欢乐愉快
例欢愉的笑容英delighted⒈ 欢乐愉快。
引南朝宋谢灵运《拟魏太子邺中集诗》序：“朝游夕宴，究欢愉之极。”
明唐顺之《莆田林氏先墓表》：“故其平生遇欢愉、穷窘、悲愁、死生之变，以为是数也。”
曹禺《北京人》第一幕：“她仍然是很健壮。耳微聋，脸上常浮泛着欢愉的笑容。”
⒉ 懽愉：欢乐愉快。
引南朝梁何逊《秋夕叹白发》诗：“宵长壁立静，廓处谢懽愉。”
唐韩愈《荆潭唱和诗》序：“夫和平之音淡薄，而愁思之声要妙；懽愉之辞难工，而穷苦之言易好也。”
陈去病《岁暮感怀》诗：“顾惟懽愉人，漠然不关繫。”
欢乐愉快。
欢huān(1)（形）快乐；高兴：～度｜～呼｜～庆。(2)（形）〈方〉起劲；活跃：撒～｜雨下得～。
愉读音：yú[ yú ]1. 和悦，快意：愉快。愉悦。欢愉。不愉之色。