chāng chén
chāng mào
chāng huà
chāng yáng
chāng mén
chāng lóng
chāng nián
chāng pú
chāng zū
chāng chù
chāng fán
chāng yáng
chāng tíng
chāng xiáng
chāng gǔ
chāng jī
chāng yì
chāng zhì
chāng wàng
chāng xiá
chāng lù
chāng sòng
chāng pī
chāng shū
chāng qī
chāng zú
chāng dá
chāng pú
chāng yùn
chāng huī
chāng yún
chāng zū
chāng guāng
chāng lù
chāng bó
chāng yáng
chāng qú
chāng shèng
chāng shǔ
chāng tú
chāng yǎn
chāng shì
chāng hù
chāng fù
chāng huì
chāng yì
chāng jiǔ
chāng jī
chāng xióng
chāng mào
chāng fú
chāng fù
chāng huá
chāng yìn
chāng yì
chāng jiào
chāng zuò
chāng pú
chāng fēng
chāng huī
chāng qí
chāng róng
chāng fēng
chāng shí
chāng dà
chāng lè
chāng cí
chāng chāng
chāng tài
chāng lì
chāng xī
chāng xīng
chāng chì
chāng míng
chāng běn
chāng wáng
chāng huò
chāng lí
chāng ruì
chāng yán
chāng yán
chāng dé
chāng fú
chāng shú
chāng cháo
chāng kuáng
chāng hòu
chāng dǎo
⒈ 狂乱放纵貌。昌，通“猖”。
引《文选·屈原＜离骚＞》：“何桀紂之昌披兮，夫唯捷径以窘步。”
刘良注：“昌披，谓乱也。”
按，《楚辞补注》本作“猖披”。 汉焦赣《易林·观之大壮》：“心志无良，昌披妄行。”
清顾炎武《日知录·耿介》：“非礼勿视，非礼勿听，非礼勿言，非礼勿动，是则谓之耿介。反是谓之昌披。”
昌chāng(1)（形）繁荣；兴旺：～明｜蕃～｜南～｜武～｜繁荣～盛。(2)（形）姓。
披读音：pī披pī(1)（动）覆盖或搭在肩上：～衣服｜～挂整齐。(2)（动）打开；散开：～卷（打开书）。(3)（动）（竹木等）裂开：竹竿～了。