chāng shū
chāng pú
chāng zū
chāng cí
chāng zuò
chāng yáng
chāng guāng
chāng qú
chāng huà
chāng jī
chāng fú
chāng róng
chāng kuáng
chāng lí
chāng jī
chāng yán
chāng fù
chāng pú
chāng lì
chāng wáng
chāng mào
chāng yì
chāng wàng
chāng shì
chāng pī
chāng hù
chāng lù
chāng dé
chāng yáng
chāng tú
chāng chù
chāng lè
chāng zú
chāng zhì
chāng yì
chāng huī
chāng fēng
chāng shèng
chāng shú
chāng xióng
chāng fù
chāng huò
chāng dá
chāng shǔ
chāng chāng
chāng fēng
chāng nián
chāng xīng
chāng shí
chāng cháo
chāng chén
chāng qī
chāng huī
chāng dà
chāng chì
chāng ruì
chāng bó
chāng tài
chāng xī
chāng yún
chāng huì
chāng jiǔ
chāng xiá
chāng yáng
chāng mén
chāng yùn
chāng yǎn
chāng dǎo
chāng pú
chāng gǔ
chāng běn
chāng jiào
chāng lóng
chāng lù
chāng yì
chāng sòng
chāng yán
chāng hòu
chāng yìn
chāng huá
chāng fán
chāng fú
chāng tíng
chāng mào
chāng xiáng
chāng zū
chāng qí
chāng míng
⒈ 菖蒲根的腌制品。又称昌菹。昌，通“菖”。古以飨他国之来使，以示优礼。
⒉ 菖蒲根的腌制品。又称昌菹。昌，通“菖”。传说周文王嗜昌歜， 孔子慕文王而食之以取味。后以指前贤所嗜之物。
引唐韩愈《送无本师归范阳》诗：“来寻吾何能？无殊嗜昌歜。”
唐皮日休《郢州孟亭记》：“既慕其名，亦覩其貌，盖仲尼思文王，则嗜昌歜。”
宋苏轼《仁宗皇帝御飞白记》：“存昌歜以追嗜好，不若因褒贬以想见其所与之人。”
宋陆游《夜坐观小儿作拟毛诗欣然有赋》：“即今见汝尚懽欣，此癖真同嗜昌歜。”
⒊ 菖蒲根的腌制品。又称昌菹。昌，通“菖”。端午节有食菖蒲菹与饮菖蒲酒之俗。
引宋范成大《代儿童作端午贴门诗》之三：“黍筒小费名田课，昌歜多浮乐圣杯。”
清宫鸿历《长安午日》诗：“綵结灵符聊辟鬼，盘堆昌歜故愁吾。”